بنام خدا و برای خدا

وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِی إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّیَ إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَّحِیمٌ #

و من نفس خود را تبرئه نمى‏کنم چرا که نفس قطعا به بدى امر مى‏کند مگر کسى را که خدا رحم کند زیرا پروردگار من آمرزنده مهربان است ( سوره یوسف 53)  

در پی درگذشت همسر آیت الله جنتی دبیر شورای نگهبان قانون اساسی، جناب هاشمی رفسنجانی، پیام تسلیتی را خطاب به آیت الله مظاهری مدیر حوزه علمیه اصفهان صادر کرد و نوشت: «درگذشت بانوی مؤمنه مرحومه شادروان سرکار خانم صدیقه مظاهری را به آیت الله مظاهری و خاندان محترم جنتی و کلیه بازماندگان و بستگان آن مرحومه تسلیت می گویم.»

حاج آقا رفسنجانی، که به خاطر کهولت سن، حضور خاندانش در فتنه سال 88 و اقدامات بعدی ایشان در تحکیم و ادامه فتنه، موجب گردید که صلاحیتش برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 مورد تائید قرار نگیرد و اخیراً هم در بدست گرفتن ریاست مجلس خبرکان رهبری ناکام ماند، در اقدامی حیرت انگیز، پیام تسلیت خود را در خصوص فوت همسر آیت الله جنتی، به آیت الله مظاهری که هیچگونه ارتباط فامیلی با مرحومه خانم صدیقه مظاهری نداشته ارسال می نماید و حتی به خاطر بغض و کینه افراطی نسبت به آیت الله جنتی، از ارسال پیام تسلیت به علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، که خود را مرید، غلام و خاک پای آقای رفسنجانی می داند، خودداری می کند و این همه بغض و کینه، صرفاً به خاطر رد صلاحیت حاج آقا در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 می باشد.

آیا این همه نفسانیت، آن هم به خاطر دنیا، از کسی که خود را استوانه نظام می داند و لباس روحانیت بر تن دارد و مردم را، که دیگر حاضر نیستند به او اقتدا نمایند، در جایگاه امام جمعه تهران موعظه می نموده، قابل اعتماد است؟!

البته آقای رفسنجانی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 که مورد تائید مردم قرار نگرفت، ثابت نموده که دیگر حکم استوانه نظام را نداشته، زیرا بعضی از فرزندان و مریدانش، موریانه وار این استوانه را جویده اند و آنچه امروز از این استوانه به چشم می خورد، حرکت در راستای گسترش و تحکیم منافع و مبانی غربی و روشنفکری لیبرال در کشور است!

مفضل گوید به امام صادق (ع) عرض کردم: رستگار به چه چیز شناخته شود؟ فرمودند: آنکه کردارش موافق گفتارش باشد، گواهی نجات او قطعی است و هر که کردارش موافق گفتارش نباشد، دین و ایمان او عاریتی است. (اصول کافی/ کتاب فضیلت دانش/ روایت 113)

والسلام