به نام خدا و برای خدا 

اول سلام و بعد سلام و سپس سلام / با هر نفس ارادت و با هر نفس سلام

دشمنان و نیروهای ستون پنجم آنان، مدام ملت‌ها را از جنگ نظامی می‌ترسانند، تا در "جبهه جنگ سیاسی"، بدون شلیک یک گلوله، کشور و ملتی را مغلوب نمایند!  

پس؛ اهمیت "جبهه جنگ سیاسی" بیش از جنگ نظامی است، چرا که عمروعاص‌ها با چهره موجه و با ابزار آلات جنگی، مثل قرادادها، توافق‌نامه‌ها، پروتکل‌ها، عهدنامه‌ها، میثاق‌نامه‌ها و برجام! همواره‌ در پشت میز مذاکرات، منتظر ابوموسی اشعری به کمین نشسته‌اند!

در "جنگ سیاسی" اگر مذاکره کننده جبهه خودی، به سلاح ایمان و بصیرت مسلح باشد، دشمن و سلاحش را می‌شناسد ولذا مکان و زبان مذاکره را سعید جلیلی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی به دشمن تحمیل می‌کند، و حتی عراقچی که زبان انگلیسی بلد است، اجازه سخن گفتن به زبان انگلیسی را ندارد.

اما اگر مذاکره کننده خودی! مثل حسن روحانی و جواد ظریف، با سابقه روابط مخفیانه با دشمن باشند! مطلوب دشمن خواهند بود! چرا که نتیجه چنین مذاکراتی به برجام بدتر از عهدنامه ترکمنچای منتهی می‌شود، که متن فارسی هم ندارد!

در "جنگ سیاسی هسته‌ای"، مردم ایران نماز خواندن آقای ظریف را ‌دیدند! اما از توافقات او حتی نمایندگان مجلس هم مطلع نشدند! ولذا تجربه تاریخی به ما می‌گوید؛ هر گاه ابوموسی اشعری را به مذاکره با دشمن فرستادیم، نتیجه قطعی آن شکست جبهه خودی، آنهم بدون شلیک یک گلوله از سوی دشمن بوده است!

والسلام