مرد مي‌گريست. عاقل‌مردي بود، مي‌گفت بد کرديد. مي‌گفت و گريه مي‌کرد. لابد زخم تازه، طعنه به جراحت‌هاي کهنه دفاع مقدس زده بود که کار مرد به اورژانس کشيد.
علي‌اصغر زارعي اکنون يک «برند» که نه، يک پرچم است؛ او علمداري است که راه گم نشود. در غيرت و مردانگي او همين بس که آبان 1387 وقتي مطلع شد مديرکل پارلماني دولت وقت براي منتفي کردن يک استيضاح، چک 5 ميليوني به برخي نمايندگان مي‌دهد، رفت و سيلي به گوش او نواخت.علي‌اصغر زارعي ديروز اما نه به گوش فلان نماينده و دولتمرد سيلي نزد. سيلي‌اي اگر زد همان بود که گفت و گريست؛ بي‌آبرويي کرديد! اين سيلي نجيبانه، سيل خواهد ساخت زير پاي همه بي‌خيال‌ها و سهل‌انگارها و سهل‌انديش‌ها که پلي شده‌اند براي عبور و نفوذ دشمن ... حتي اگر کار رزمنده «علي‌اصغر» به اورژانس کشيده باشد.