بنام خدا و برای خدا

محمد جواد ظریف در پاسخ به یک پیرزن به نام هاله اسفندیاری، که سابقه جاسوسی علیه کشورمان را برای بیگانگان دارد، در خصوص توافقات هسته ای با آمریکا می گوید: «ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا 16 ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند. وقتی قبلا در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌ای با جامعه بین‌المللی در سال‌های2004 و2005، توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپایی رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب رئیس‌جمهوری متفاوت دادند که مرا هم زود بازنشسته کرد! ... به نظر من، در انتقال پیامی که جامعه بین‌المللی و بویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند. باید دید تعامل از جانب ایران و تلاش ایران برای باز بودن و نگاه به آینده داشتن، با پاسخ مثبت مواجه می‌شود یا اینکه بار دیگر، رد می‌شود. من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رای نشان خواهند داد.»

پاسخ فوق، که از جانب آقای ظریف به سئوال یک زن جاسوسه در تاریخ 2 مهر 93 داده شد، موجب تعجب سیاسیون داخل و خارج کشور گردید. و اگر این نظر وزیر خارجه را در کنار نظر دیگر ایشان که گفتند: «من فکر می‌کنم اگر شما حصول هر نوع توافق را با عدم توافق قیاس کنید، باید بگویم آشکار است که حصول یک توافق بسیار بهتر است.» قرار دهیم، می شود نتیجه گرفت، که دولت تدبیر و امید از طرح بازی بُرد بُرد خود ناامید گردیده و دیپلماسی گدائی و بُزدلانه را برای تسخیر سنگر مجلس شورای اسلامی سال 94 در پیش گرفته است!!!

آگاهان سیاسی، این پاسخ وزیر خارجه را نه تنها یک اقدام دیپلماتیک بر اساس نرمش قهرمانانه قلمداد نمی کنند، بلکه آن را یک حرکت ژورنالیستی غیر حرفه ای و شاید هم گدائی سیاسی باشد، که هدف دولت تدبیر و امید از توافقنامه هسته ای و لغو تحریمهای غرب، صرفا بهانه ای، برای تصرف کرسی های مجلس شورای اسلامی در انتخابات سال 94 می باشد، زیرا در تفکر حزب لیبرال دموکرات کارگزاران سازندگی، آنچه اهمیت دارد قدرت حزب است نه منافع کشور و مردم !!!!

بحث دیگری که در دیپلماسی هسته ای، تاکنون مورد غفلت قرار گرفته، هزینه های مادی تیم مذاکره کننده و همراهان آن است و لذا نمایندگان مجلس شورای اسلامی که از محتوای توافق هسته ای بی خبر نگه داشته شده اند، باید بررسی نمایند که میزان حق مأموریت و هزینه های جانبی اعضاء تیم مذاکره کننده از مبلغ اقساط دلارهایی که در راستای توافق هسته ای، ماهیانه به حساب بانک مرکزی واریز می شود، بیشتر نباشد!!!

داستان مذاکره کننده هسته ای ایران همانند شخصی است که دامن پیراهنش را با دو دست گرفته و در بیابان راه می رفت، پرسیدند چه می کنی؟ گفت؛ می خواهم اگر کبوتری تخمی انداخت در دامنم بیفتد و با آن نیمرو درست کنم. شخص دیگری پشت سر او یک تکه نان گرفته و حرکت می کرد، پرسیدند تو چه می کنی؟ گفت؛ در فکرم، که اگر تخم کبوتری در دامن این شخص افتاد و نیمرویی درست کرد، یک لقمه هم بنده دهانم بگذارم!

والسلام