بنام خدا و برای خدا

نمایندگان مجلس شورای اسلامی بر اساس وظیفه ذاتی خود باید از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران صیانت و حفاظت نمایند و اگر نمایندگان مجلس در این راستا کوتاهی نمایند ضربات جبران ناپذیری به استقلال کشور وارد خواهد شد و لذا نمایندگان مجلس بر اساس اصول 77 و 125 می توانستند با گذراندن قوانینی حوزه تصمیمات دولت را در ارزان فروشی هسته ای و دریافت چک بی محل از آمریکای پیمان شکن محدود نمایند و متآسفانه با سهل انگاری نمایندگان مجلس در توافقنامه ژنو و بیانیه سیاسی لوزان، به تأسیسات زیربنائی هسته ای کشور آسیب جبران ناپذیری وارد گردید!

گفته اند هر کس بدون زحمت ثروتی بدست آورد قدر شناس نخواهد بود و به راحتی آن را به تاراج می دهد و دولت یازدهم و بخصوص ریاست آن هیچ سهمی در ایجاد و ارتقاء صنعت هسته ای کشور نداشته است و اگر مجلس به موقع از حریم ذاتی خود و کشور صیانت می کرد، امروز با پذیرش غیرقانونی پرتکل الحاقی توسط دولت اعتدال روبرو نبود! و جلو تعرض دولت به حوزه مجلس گرفته می شد!

نمایندگان مجلس شورای اسلامی می توانستند برای کمک به دولت و جلوگیری از زیاده خواهی آمریکا، چارچوب قانونی برای تصمیمات دولت در گفتگوهای هسته ای تعریف و تصویب نمایند تا خود شیفتگی دولت، در بازی مسخره برد-برد، امنیت دفاعی نظام اسلامی را به مخاطره نیندازد.

قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 آقای روحانی در سخنرانی تبلیغاتی خود در تاریخ 26 اریبهشت ماه گفتند:« آمریکائی ها کدخدای ده هستند، با کدخدا بستن راحت تر است.» پس از این سخن رئیس جمهور نمایندگان مجلس شورای اسلامی باید تدبیر لازم را در مقابل این دیدگاه خطرناک که بر خلاف استراتژی امام راحلمان و مقام معظم رهبری می باشد اتخاذ می کردند!

وقتی آقای روحانی آمریکا را کدخدای ده بداند، معلوم است که کدخدا خود را داور زمین بازی برد-برد خواهد دانست و سوت شروع، پایان و خطاهای این بازی را همین شیطان بزرگ که کدخدا نام گرفته به صدا در خواهد آورد و لذا عاقلانه این بود که نمایندگان مجلس، قبل از به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای، وظایف دولت و تیم مذاکره کننده را دقیقاً معین و جلوی تصمیمات خودسرانه را می گرفتند تا امروز شاهد تاراج هسته ای کشور و دریافت هیچ نباشیم!!!!!

خمینی کبیر در خصوص سازش با دشمن فرمودند: «خداوندا، تو می ‏دانی که ما سر سازش با کفر را نداریم. خداوندا، تو می‏دانی که استکبار و آمریکای جهانخوار گلهای باغ رسالت تو را پرپر نمودند. خداوندا، در جهان ظلم و ستم و بیداد، همه ی تکیه‏ گاه ما تویی، و ما تنهای تنهاییم و غیر از تو کسی را نمی ‏شناسیم و غیر از تو نخواسته ‏ایم که کسی را بشناسیم.

والسلام