به نام خدا و برای خدا

اول سلام و بعد سلام و سپس سلام / با هر نفس ارادت و با هر نفس سلام

1-اگر بپذیریم که آقای حسن روحانی لیبرال نیست، پس باید گفت؛ مبنای فکری ایشان در رابطه با مسائل دینی و اعتقادی، برگرفته از دو عنصر زمان و مکان است، لذا وقتی احساس کند که رئیس جمهور آمریکا مؤدب است، آنگاه آمریکا را کدخدای ده می نامد و تمام توان کشور را به مسلخ مذاکره با دشمن می کشاند و برای توجیه مذاکره و سرسپردگی در مقابل آمریکا، قیام و شهادت حسین ابن علی علیه السلام را وجه المصالحه اغراض سیاسی قرار داده و در 30 مهر 93 در جمع مردم زنجان می گوید: «در شب تاسوعایی که شما مردم زنجان بزرگترین مراسم گرامیداشت را برای آن برگزار می‌کنید به طوری که مایه افتخار و غرور همه ایرانیان است، امام حسین(ع) خیمه‌ای برپا کرد و عمر سعد را به مذاکره دعوت نمود ... این به معنای آن نیست که امام حسین(ع) از شهادت می‌ترسید، بلکه امام حسین(ع) از شهادت استقبال هم می‌کرد اما با این حرکت خود به ما یاد داد که حتی با دشمن خود باید به گونه‌ای رفتار کنیم که دنیا منطق ما را در صحنه مذاکره پیروز بداند.»

2-متآسفانه حس روحانی در 4 سال گذشته، بر اساس قرائت اول(لیبرال غربزده)، آمریکا را معادل جهان نامید! تقسیم هنرمندان، به هنرمند ارزشی و غیر ارزشی را رد کرد! حکومت را مسئول هدایت مردم به سوی بهشت ندانست! دوره انقلابیگری را تمام شده دانست! گفتمان دفاع مقدس را برای رضایت آمریکا و رژیم صهیونیستی از کتب درسی دانش آموزان حذف کرد! پای سند ننگین 2030 را امضاء و مخفیانه آنرا اجراء کرد! و حالا که این خیانتها، به فرهنگ، اقتصاد و امنیت مردم و کشور ایران تحمیل شده، در جلسه هیئت دولت،(5مهر96) آنهم برای فرار از حضور در تشیع جنازه شهید حُججی، گفتمان انقلابی از امام حسین علیه السلام مطرح و دیگر آنرا قابل مذاکره با عمر سعد، ندانسته و می گوید: «عشق به امام حسین(ع) و کربلا و فرهنگ عاشورا شفابخش است و عاشورا تجلی مبارزه حق در برابر باطل، با آن شکوه بزرگ تاریخی بود که امام حسین(ع) را تبدیل به مظهر استقامت، ایستادگی، شهامت و شجاعت در برابر قدرت‌های ستمگر کرد.»

3-اگر مردم ایران، قرائت انقلابی حسن روحانی از گفتمان حضرت اباعبدالله را باور کنند، پس؛ خسارتها و خیانتهای که بر اساس گفتمان لیبرالی حسن روحانی بر مردم و کشور تحمیل شده، چه کسی باید آنرا جبران نماید؟! زیرا رئیس جمهورمان برای فرار از عذرخواهی در نزد ملت و امام جامعه، این روزها از اقتدار موشکی و گفتمان انقلابی دفاع می کند! و لذا مردم، کدام قرائت را باور کنند؟! آیا بدون اعتراف به اشتباهات و یحتمل، خیانتها و خسارتها، مردم باید گفتمان انقلابی این روزهای حسن روحانی را باور کنند؟! آیا افراد لیبرال و دلالی که در انتخابات سال 94 با حمایت دولت، به مجلس شورای اسلامی نفوذ کرده اند، قابل فراموشی است؟! آیا کسی نباید پاسحگوی خیانتهای لیبرالها، در 4 سال گذشته، باشد؟! پس؛ ملت ایران، گفتمان انقلابی بدون عمل رئیس جمهور را باور نخواهند کرد، مگر اینکه اشتباهات و خیانتهای صورت گرفته، جبران گردد.

والسلام