السلام علیک یا بنت موسی ابن جعفر

در مباحث سیاسی گفته می شود،" اگر یک کشور را که در حال قدرتمند شدن است و  بخواهی آن را متوقف کنی، باید از دو مسیر و بصورت هم زمان به آن آسیب برسانی 1- اقتدار و وحدت داخلی آن را مورد هدف قرار دهی و بشکنی 2- اقتدار خارجی آن را مورد تهاجم قرار دهی وبشکنی ".
خانم رابین رایت وقتی در دوران اصلاحات به کشورمان آمد ، پس از بازگشت از ایران گفت:"راه مقابله با ایران، راه نظامی نیست، این حکومت الهام بخش است وحکومت الهام بخش نباید شهید شود، بلکه باید شکست بخورد".
جان کری وزیر خارجه آمریکا بعد از کنفرانس ژنو2 که درمورد سوریه برگزار شد،گفته است :" اگر ایران توافقنامه ژنو را نقض کند، گزینه نظامی روی میز خواهد بود".
همه آگاهان سیاسی و نظامی می دانند که آمریکا هیچ گزینه نظامی در خصوص ایران نه روی میز و نه زیر میز دارد، اصولا آمریکا قادر به استفاده ازگزینه نظامی علیه ایران نمی باشد! ممکن است بگویید چرا؟ مگر آمریکاییها از کشور عراق با پیروزی بیرون رفتند که امروز اینگونه ادعای مضحک را به زبان جاری می کنند!؟ مگر آمریکاییها که ساعت و روز حمله به کشور جنگ زده و تضعیف شده سوریه را مشخص کرده بودند ، جرآت آغازحمله را، بخاطر ترس از ایران و همپیمانش یعنی حزبالله لبنان بخود دادند که امروز به تهدید نظامی ایران می پردازند!؟ تنها گزینه ای که از روی میز جنگ طلبان کاخ سفید بعد از شکست در عراق برای همیشه برداشته شد ، گزینه نظامی علیه کشور قدرتمند ایران است. پس آمریکا اهداف خود را در مقابله با ایران از مسیرهای دیگری پیگیری می نماید، که درچند سطر اول یادداشت به آن  پرداخته شد.

امروز مراکز سیاستگذاری آمریکا، وحدت و اقتدار ایران اسلامی را در مذاکرات هسته ای مورد هدف قرار داده اند و اینکه هر روز بخشی از توافقنامه ژنو را- علی الرغم محرمانه بودن از سوی مذاکره کنندگان تیم هسته ای ایران!- روی میز می گذارند و به افشاء آن می پردازند، در همین راستا صورت می پذیرد.

سیاستگذاران آمریکا وقتی مشاهده می کنند که تیم مذاکره کننده ایرانی حاضر به پاسخگویی و شفاف سازی پیرامون توافقنامه هسته ای و گزارش به ملت ایران و حتی مجلس شورای اسلامی نمی باشند و وقتی وزیر خارجه صهیونیستی آمریکا ، ایران اسلامی را تهدید نظامی می کند، ولی رئیس جمهور ایران نسبت به باز گشایی سفارتخانه آمریکا نظر مثبت می دهد ، آیا از این بهتر می شود اقتدار ایران را شکست؟ و آیا دیگر نیازی به حمله نظامی است؟

وقتی دبیر سازمان ملل متحد از ایران برای حضور در کنفرانس ژنو دو جهت حل مسائل سوریه دعوت بعمل می آورد و با فشار آمریکا این دعوتنامه بعد از 24 ساعت پس گرفته می شود، آیا این شکستن اقتدار ایران در خارج از کشور نمی باشد!؟ پس اگر اینگونه است و آمریکا بدنبال شکستن وحدت ملی و اقتدار داخلی و انزوا کشیدن و شکستن اقتدار ما در خارج از کشور را دنبال می نماید، ضرورت دارد مسئولین مربوطه در ادبیات خود تجدید نظر کنند و ازهمان ادبیاتی که مقامات آمریکایی ، یعنی گفتمان تهاجمی، در برابر آمریکا استفاده نمایند. وقتی خانم رابین رایت می گوید:" حکومت الهام بخش نباید شهید شود، بلکه باید شکست بخورد " چرا مسئولین مربوطه اینقدر با تسامح و تساهل در مقابل جنگ طلبان آمریکایی برخورد می نمایند و از خود ضعف نشان می دهند!؟ اینگونه اقدامات از سوی مسئولین اجرائی در مقابل آمریکا ، یاد آور بعضی از اعمال دولت موقت ملی گرا و لیبرال مرحوم بازرگان را در ذهن تداعی می کند که رئیس جمهور وقت آمریکا آقای جیمی کارتر در یاداشتهای خود یک روز پس از پیروزی انقلاب در روز 23 بهمن57 می نویسد: " گروه مهندس بازرگان خیلی به ما کمک کرده اند و پیغام فرستاده اند که می خواهند روابط خود را ادامه دهند" کارتر در دومین روز دولت موقت 24 بهمن 57 می نویسد: "گزارش امروز خیلی بهتر است به نظر می رسد {امام} خمینی به قم مراجعت خواهد کرد و اجازه خواهد داد، بازرگان دولت را اداره کند ، بیشتر وزیران او در غرب تحصیل کرده اند و یا وابستگی به کشورهای غربی دارند" .

 متاسفانه امروز بعضی از تحصیل کردگان در غرب خطاب به مردم و نمایندگان مجلس شورای اسلامی می گویند : "اگر استیضاح هم شوم مفاد توافقنامه هسته ای با کشورهای 1+5 را (یعنی فقط آمریکا) نمی گویم ".

 مردم عزیز کشورم، وزیر خارجه مان را بنگرید تا کجا به تعهد خود در مقابل غربیها پای بند است! و این در حالی است که آمریکاییها بارها مفاد توافقنامه را منتشر کرده اند . شاید این تعهدات بخاطر خزانه خالی و شاید بخاطر چرخیدن زندگی مردم در برابر نچرخیدن سا نتریفیوژها باشد! که این رویا تعبیر شدنی نیست .

راستی چند نفر از اعضاء هیئت دولت و معاونین آنها در غرب تحصیل کرده اند!!!!؟           والسلام