بنام خدا و برای خدا

آنکه در بحرانها و فتنه ها بتواند در کنار ولی خدا، برای دفاع از دین و انقلاب بایستد و در وقت لازم به افشاء فتنه بپردازد و با بصیرت خود به روشنگری در جامعه برای خدا قیام نماید، بر اساس نظر مبارک مولایمان علی ابن ابیطالب(ع) "عمار" نامیده می شود و عمارها در کلام مولا و مقتدایمان آنقدر در جامعه تأثیر گذارند، که امیرالمومنین در فراق عمار یاسر و مالک اشتر بر روی منبر و در جلوی مردم کوفه در زمانی که امام و فرمانروای بر حق مسلمین است، اشک از دیده فرو می ریزد و فریاد "این عمار" سردادند.

آیت الله مهدوی کنی، که به حق، عمار امام خمینی(ره) و امام خامنه ای بودند. و در زمانی که انقلاب اسلامی نوپای مردم ایران، در سخت ترین شرایط، مورد تهدید کینه توزان داخلی و دشمنان خارجی قرار گرفته بود، مرحوم آیت الله مهدوی کنی، همچون عمار یاسر با پذیرش مسئولیتهای خطیر، به بصیرت افزایی در جامعه پرداخت و لحظه ای در دفاع از انقلاب و اسلام، تردید راه ندادند.

آیت الله مهدوی کنی(ره) در شدیدترین و پیچیده ترین فتنه های بعد از رحلت امام(ره) همچون کوهی استوار در کنار ولایت امر ایستادند. نقش بزرگ ایشان در افشاء چهره فتنه گران در سال 88 از عمار سید علی چهره بارزی از خود به یادگار گذاشت.

عمار واقعی امام؛ هیچگاه صلحی را با سؤ استفاده از خواسته های مسئولین اجرایی و جنگ، که "ما نمی توانیم بجنگیم" را به امام بزرگوارمان تحمیل ننمودند و جام زهر به امام ننوشاندند و هیچگاه با گریه، نسبت به خواسته های غیر منطقی خود اصرار نمی ورزیدند!

فرزندان عمار واقعی امام خمینی و سید علی، هیچگاه در آشوبهای خیابانی حضور پیدا نمی کردند، ولیکن فرزندان عمار غیر واقعی؛ در فتنه سال 88 و آشوبهای خیابانی علیه نظام، حضوری مؤثر و گسترده و گاهاً، فرمانده میدانی آشوب طلبان را بر عمده داشتند. فرزندان عمار غیر واقعی، هر روز، برای جرائم گسترده و بیشمار خود، مجبورند در دادگاه های حقوقی و کیفری حاضر شوند، که امیدواریم به جرائم سنگین آنها عادلانه رسیدگی، تا انتقام مردم زجرکشیده و صبور ایران از آنان ستانده شود.

آری عمار علی را باید در کلام زیبای امام خامنه ای جستجو کرد، که فرمودند:« (آیت الله مهدوی کنی)از عضویت در شورای انقلاب و سپس تشکیل کمیته‌های انقلاب در آغاز تأسیس نظام اسلامی تا تصدی وزارت کشور و سپس قبول نخست وزیری در یکی از سخت‌ترین دورانهای جمهوری اسلامی، و تا ورود در عرصه‌ی تولید علم و تربیت جوانان صالح و تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) و تا امامت جمعه تهران و سرانجام ریاست مجلس خبرگان، همه جا و همه وقت در موضع یک عالم دینی و یک سیاستمدار صادق و یک انقلابی صریح ظاهر شد و هرگز ملاحظات شخصی و انگیزه‌های جناحی و قبیله‌ئی را به حیطه‌ی فعالیتهای گسترده و اثرگذار خود راه نداد.

این انسان بزرگ و پرهیزگار، همه‌ی وزن وزین خود را در همه‌ی حوادث این دهها سال در کفه‌ی حق و حقیقت نهاد و در دفاع از راه و سیره‌ی انقلاب و نظام، کوتاهی نورزید. رحمت و رضوان الهی بر روان پاک او باد.»

در برابر کلام زیبای رهبری عزیز، در فراق عمار خود، قلم و زبان قاصر از گفتن است و خدمات این عالم وارسته، که رحلت ایشان ثلمه ای عظیم به اسلام وارد کرد، در این وجیزه نمی کنجد و باید سالها و کتابها در گرامی داشت، یاد حضرت آیت الله حاج شیخ محمد رضا مهدوی کنی(ره) نوشت، تا گوشه ای از مجاهدت های عمار سید علی به رشته تحریر در آید. روحش شاد و رحمت الهی گوارای وجودشان باد  

والسلام