بنام خدا و برای خدا

زمانی که آقای روحانی شعار "اعتدال" را مطرح کرد، مؤمنان به دین و دوستداران نظام اسلامی، شعار "اعتدال" را انحرافی و در تقابل با اسلام ناب محمدی می دانستند، اما، طرفداران دولت، "اعتدال" را، به معنی میانه روی و پرهیز از افراطی گری تفسیر می کردند.

با معرفی وزارء توسط آقای روحانی به مجلس شورای اسلامی جهت اخذ رأی اعتماد، مشخص شد، که بعضی از افراد معرفی شده هیچ تناسبی با اعتدال ندارند و بعضا از عناصر فعال و اثرگذار در فتنه سال 88 می باشند، که رهبر فرازانه انقلاب در هفته دولت، به رئیس جمهور و وزراء در خصوص فاصله با عناصر فتنه تذکر داده و فرمودند: « در موضوع جناح بندی های سیاسی همواره تأکید بر رفاقت و اُنس با یکدیگر است اما در برخی موارد هم مسئله متفاوت است و باید حتماً خطوط قرمز و خطوط فاصل رعایت شوند.مسئله فتنه و فتنه گران، از مسائل مهم و از خطوط قرمز است که آقایان وزرا باید همانگونه که در جلسه رأی اعتماد خود بر فاصله گذاری با آن تأکید کردند، همچنان بر آن پایبند باشند.»

هر چقدر که عمر دولت تدبیر و "اعتدال" به فزونی می گراید، فاصله آن با "اعتدال" زیادتر می شود، به طوری که در استیضاح و پس از استیضاح وزیر سابق علوم، تحقیقات و فناوری، رئیس جمهور با نادیده گرفتن حق مجلس، به عناوین مختلف غصه ی برکناری آقای فرجی دانا را می خورد! و ای کاش آقای رئیس جمهور که اینقدر از استیضاح وزیرش ناراحت هست، در روز استیضاح به مجلس می رفت و نمایندگان مردم را راضی می نمود تا به آقای وزیر رأی عدم اعتماد ندهند!!! حال سئوال این است، آیا نفاقی در عمل و گفته های بعد از استیضاح رئیس جمهور وجود دارد؟! به طور قطع جواب مثبت است زیرا؛ رئیس جمهور نمی خواست بخاطر حمایت از آقای فرجی دانا در مقابل علماء، مراجع تقلید و دلسوزان نظام قرار گیرد و سفر به اردبیل، بهترین بهانه برای رئیس جمهور بود و امروز هم می تواند به این بهانه، حمایت و افسوس خود را برای خشنودی فتنه گران از رفتن فرجی دانا اعلام نماید!!!!!

اگر بخواهیم کذب بودن شعار "اعتدال" را در عمل به اثبات برسانیم مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد شد و لذا به آخرین اقدام معاون تقنینی معاونت پارلمانی ریاست جمهوری آقای خباز می پردازیم که گفتار موهن ایشان در تصویب قانون واجب الهی امر به معروف و نهی از منکر، همانند حرکت ضد دینی جریان ملی گرا در سال 58 می باشد که در مخالفت با تصویب لایحه قصاص که برگرفته از حکم قرآن است، اعلام راهپیمایی نمودند.     

محمدرضا خباز می گوید:«شاهد بودیم که چه اتفاقی در اصفهان افتاد، اخیرا اسیدپاشی روی صورت خانم‌ها در اصفهان شروع شده است، ما هم بدحجابی را تایید نمی‌کنیم، ولی رفتار بازدارندگی سبب می‌شود تا از حیزانتفاع ساقط شود.»

به هر حال، دولت نشان داده است، که در حوزه عمل، هیچ اعتقادی به "اعتدال" ندارد و فقط می خواهد از این کلمه "اعتدال" برای اهداف حزبی و گروهی خود استفاده نماید! اگر با حساسیت به معرفی وزیر جدید علوم، تحقیقات و فناوری آقای محمود نیلی احمدآبادی به مجلس نگاه کنیم، در می یابیم که دولت همچنان دانشگاه های کشور را می خواهد در اختیار فتنه گران سال 88 قرار دهد زیرا سوابق نیلی احمدآبادی در زمان فتنه بسیار سیاه و تیره می باشد!!!!!

رهبر معظم انقلاب فرمودند:«مراقب باشید که برخی در صحنه سیاسی کشور، با شعار «اعتدال»، جریان های مؤمن را کنار نزنند زیرا همین جریان مؤمن است که در مواقع خطر زودتر از همه سینه سپر می کند و در مشکلات نیز، دولت را به طور واقعی کمک می کند ... اعتدال همان اسلام است. یعنی مقابله شدید با کفار و مهربانی با یکدیگر، یعنی امر به معروف و نهی از منکر. اعتدال به این معنا نیست که از کارهایی که جریان مؤمن، احساس وظیفه می کند، جلوگیری کنیم.»

حمله گاز انبری آقای روحانی علیه امر به معروف و نهی از منکر در زنجان، که گفته بود: «مبادا فردا تحت لوای شعار زیبای امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ما ناامنی آغاز شود. اساس معروف امنیت است. اساس معروف برادری است. اساس معروف کرامت انسانی است. مبادا که منکر را تنها به یک مسئله خلاصه کنیم.» آیا این نظریه آقای روحانی علیه این واجب الهی یکی از مصداقهای منکر نیست که باعث خوشحالی دشمنان اسلام شد؟!

اگر فرمایش مقام معظم رهبری و بعضی از اعمال دولت، که به آن اشاره شد، در کنار هم قرار دهیم، در می یابیم که میزان تبعیت آقای روحانی و دولت از ولی امر مسلمین، شعاری بیش نیست، زیرا اگر تبعیت وجود داشت، الفاظ نفاق گونه مطرح نمی شد و غصه و غم، سراسر وجود فتنه گران و رؤسای آنها را که در حصر نیستند می گرفت! و روزنامه های زنجیره ای لحظه ای در شماتت دولت، تردید به خود راه نمی دادند!!!!!

"اعتدال" عامل نفوذی دولت تدبیر و امید است، تا در سایه آن بتواند اسلام ناب محمدی(ص) را از ریل اصلی خود خارج و اسلام آمریکائی را جایگزین آن نماید.

مقام معظم رهبری در تاریخ 1368/4/28 فرمودند:« ببینید! از هر طرف حرکت می کنیم، به خواص می رسیم. تصمیم گیری خواص در وقت لازم؛ تشخیص خواص در وقت لازم؛ گذشت خواص از دنیا در لحظه لازم؛ اقدام خواص برای خدا در لحظه لازم. اینهاست که تاریخ و ارزش ها را نجات می دهد و حفظ می کند! در لحظه لازم، باید حرکت لازم را انجام داد. اگر تأمل کردید و وقت گذشت، دیگر فایده ندارد.... اگر خواص امری را که تشخیص دادند به موقع و بدون فوت وقت عمل کنند، تاریخ نجات پیدا می کند و دیگر حسین بن علی ها به کربلا ها کشانده نمی شوند. اگر خواص بد فهمیدند، دیر فهمیدند، اما با هم اختلاف کردند؛ کربلا ها در تاریخ تکرار خواد شد.»

والسلام