بنام خدا و برای خدا

آقای لیندسی گراهام از حزب جمهوری خواه کنگره آمریکا، اخیراً از سرزمینهای اشغالی بازدید نموده و در مذاکرات خود، با نخست وزیر رژیم جعلی صهیونیستی گفت:« در ماه ژانویه سنای آمریکا پیش نویس تهیه شده توسط «باب منندز» رئیس کمیته روابط خارجی و سناتور «مارک کیرک» تهیه شده اند را به رای گیری خواهد گذاشت ... بر اساس این طرح جدید در صورتیکه ایران از مذاکرات هسته ای عقب بکشد و به تعهدات خود در توافق هسته ای موقت عمل نکند، دور جدیدی از تحریمها علیه آن اعمال خواهد شد.»

این روزها مذاکرات هسته ای و یا همان بازی بُرد – بُرد آقای روحانی، با اما و اگرهای فراوانی روبرو گردیده و امید دولت امید به ناامیدی و یأس تبدیل شده است. سخنان سناتور افراطی کنگره آمریکا گویای این است، که اصلاً بازی بُرد – بُردی را قبول ندارد، بلکه صحنه مذاکرات میدان جنگی است، که حریف مقابلمان (آمریکا)، وقت کنار کشیدن از نبرد را معین می کند و معنی آن این است که شما در این نبرد یا بازی زمین خورده و مجروح شده ای و برابر قوانین آمریکا، باید آنقدر در این رینگ بازی بمانی و کتک بخوری که شرایط طرف مقابل را صد در صد بپذیری و گرنه تا وقتی جان در بدن داری حق ترک زمین بازی را نخواهی داشت.

عجب مذاکراتی و عجب بازی بُرد – بُردی را آمریکا در دستور کاری خودش دارد. به نظر حقیر، وقتی آمریکائیها مشاهده می کنند، که دولت اعتدال و تدبیر، همایشهای را در رابطه با برنامه هسته ای و توافقنامه ذلت بار ژنو، در دانشگاهای کشور برگزار می نماید و سخنرانان آن همایشها، هیچگاه قدرت سخت و نرم نظام اسلامی را قبول ندارند و لذا نباید در دست، نااهلان و نامحرمان قرار گیرد، تا آمریکائی ها با ذوق زدگی اعلام کنند که حق خروج از مذاکرات را بدون اجازه کدخدا ندارید! 

ای کاش دولت یازدهم، خود را صاحب اندیشه، تدبیر، عقلانیت و منادی شعار جهانی عاری از خشونت، معرفی نمی کرد و این همه ذلت برای کشور به ارمغان نمی آورد! که یک سناتور افراطی صهیونیست آمریکایی، کشورمان را تهدید نماید.

خوشبین بودن و دست دراز کردن به سوی دشمن و حمله به منتقدین مؤمن، سرنوشت بهتری برای رئیس جمهور رقم نمیزند! و اگر مطبوعات به خدمات دولت لیبرال منش نمی پردازند، علت آن را دولت باید در درون خود جستجو نماید، که آیا دولت اعتدال خدمات قابل ذکری به غیر از "دروغ خزانه خالی" و "اهانتهای مکرر به دولت سابق"، هیچ عمل مثبتی برای انعکاس ندارد. غمگینانه باید گفت، نگرانیهای مردم افزایش پیدا کرده و دولت پاسخگوی افزایش نرخ دلار و کاهش بهای نفت نیست و این نمونه اثبات می کند، که دولت اعتدال در مذاکرات خارجی علی رغم شعارهای فراوان، بی توفیق و ناکارآمد است.

والسلام