[ و به مردى که از او خواست تا پندش دهد فرمود : ] از آنان مباش که به آخرت امیدوار است بى آنکه کارى سازد ، و به آرزوى دراز توبه را واپس اندازد . در باره دنیا چون زاهدان سخن گوید ، و در کار دنیا راه جویندگان دنیا را پوید . اگر از دنیا بدو دهند سیر نشود ، و اگر از آن بازش دارند خرسند نگردد . در سپاس آنچه بدان داده‏اند ناتوان است ، و از آنچه مانده فزونى را خواهان . از کار بد باز مى‏دارد ، و خود باز نمى‏ایستد ، و بدانچه خود نمى‏کند فرمان مى‏دهد . نیکوان را دوست مى‏دارد ، و کار او کار آنان نیست و گناهکاران را دشمن مى‏دارد ، و خود از آنان یکى است . مرگ را خوش نمى‏دارد ، چون گناهانش بسیار است و بدانچه به خاطر آن از مردن مى‏ترسد در کارست . اگر بیمار شود پیوسته در پشیمانى است ، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانى . چون عافیت یابد به خود بالان است ، و چون گرفتار بلا شود نومید و نالان . اگر بلایى بدو رسد ، به زارى خدا را خواند ، و اگر امیدى یابد مغرور روى برگرداند . در آنچه در باره آن به گمان است ، هواى نفس خویش را به فرمان است ، و در باره آنچه یقین دارد در چیرگى بر نفس ناتوان . از کمتر گناه خود بر دیگرى ترسان است ، و بیشتر از پاداش کرده او را براى خود بیوسان . اگر بى نیاز شود سرمست گردد و مغرور ، و اگر مستمند شود مأیوس و سست و رنجور ، چون کار کند در کار کوتاه است و چون بخواهد بسیار خواه است . چون شهوت بر او دست یابد گناه را مقدّم سازد ، و توبه را واپس اندازد و چون رنجى بدو رسد از راه شرع و ملّت برون تازد . آنچه را مایه عبرت است وصف کند و خود عبرت نگیرد ، و در اندرز دادن مبالغه کند و خود اندرز نپذیرد . در گفتن ، بسیار گفتار ، و در عمل اندک کردار در آنچه ناماندنى است خود را بر دیگرى پیش دارد ، و آنچه را ماندنى است آسان شمارد . غنیمت را غرامت پندارد و غرامت را غنیمت انگارد . از مرگ بیم دارد و فرصت را وامى‏گذارد . گناه جز خود را بزرگ مى‏انگارد و بیشتر از آن را که خود کرده ، خرد به حساب مى‏آرد ، و از طاعت خود آن را بسیار مى‏داند که مانندش را از جز خود ناچیز مى‏پندارد . پس او بر مردم طعنه زند و با خود کار به ریا و خیانت کند با توانگران به بازى نشستن را دوست‏تر دارد تا با مستمندان در یاد خدا پیوستن . به سود خود بر دیگرى حکم کند و براى دیگرى به زیان خود رأى ندهد ، و دیگران را راه نماید و خود را گمراه نماید . پس فرمان او را مى‏برند و او نافرمانى مى‏کند . و حق خود را به کمال مى‏ستاند و حق دیگرى را به کمال نمى‏دهد . از مردم مى‏ترسد ، نه در راه طاعت خدا و از خدا نمى‏ترسد در راه طاعت بنده‏ها . [ و اگر در این کتاب جز این گفتار نبود ، براى اندرز بجا و حکمت رسا ، و بینایى بیننده و پند دادن نگرنده اندیشنده بس مى‏نمود . ] [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 93 دی 24 , ساعت 11:35 عصر

بنام خدا و برای خدا

در حالی که 60 روز دیگر به پایان سال می رسیم، اما دولت اعتدال در خصوص عملیاتی نمودن نام سال، "اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی" که در پیام نوروزی مقام معظم رهبری مطرح گردید، هیچ پاسخ مستدل و قابل قبولی در نزد ملت فهیم ایران ندارد. در روزگاری که تحریمهای غرب و شورای امنیت فشارهای طاقت فرسائی به مردم و اقتصاد کشور وارد نموده، دولت هیچ تدبیری در اجرائی کردن اقتصاد مقاومتی نداشت و تنها به چند شعار و فریب افکار عمومی، بسنده کرد.

بللقث

تفکر اقتصاد مقاومتی و تکیه بر توانمندیهای داخلی یگانه راه علاج مبارزه با تحریم بود که دولت با بی تدبیری تمام، آن را در ریل مذاکره با آمریکا قرار داد و بیش از 19 ماه است، که هیچ اقدام مفیدی علی رغم دادن امتیازهای فراوان، در مذاکرات هسته ای بدست نیاورد و این مذاکرات که فاقد عقلانیت و تدبیر بود، باعث گردید کشور هر روز به رکود اقتصادی عمیق تر دچار گردد و دولتی که خود را مدعی ایجاد امید در زمان تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری معرفی می نمود، امروز، به عنوان بزرگترین منشأ ناامیدی در اقتصاد و فرهنگ عمومی مردم گردیده است.

للا

دولت اعتدال که در تحقق مهمترین خواسته های مردم، یعنی اقتصاد و فرهنگ، ناتوان و بی تدبیر است، تلاش دارد، که ضعف مفرط خود را، با پروپاگانداسازی، حمایت از افراطیون، حمله به منتقدین و نیروهای انقلابی و سفرهای تقلیدی و نمایشی استانی، پنهان نماید!

شاید بشود گفت، که آخرین بی تدبیری دولت اعتدال در روز سفر آقای ظریف به ژنو و در آستانه دیدار با آقای جان کری وزیر خارجه آمریکا دیده شد، که آقای روحانی که خود را حقوقدان  و متخصص امور امنیتی معرفی نموده، زیر پای آقای ظریف را با این جمله صابون زد و گفت: «راه را برای برداشتن کامل تحریم‌ها ادامه خواهیم داد.»

این چه راه و مسیری است که دشمن تهدید می کند، ولی شما اصرار به رفتن در مسیر اشتباه و خوشبینی به دشمن ملت را دارید! و از توطئه دشمنان غافلید!

غغغغ

دولت اعتدال با عوض کردن ریل اقتصاد مقاومتی و دلخوش بودن به مذاکرات هسته ای به ناکجا آباد می رود!. غمگینانه باید گفت دولت با امتیازهای فراوانی که به آمریکا در مقابل پلمپ تأسیسات هسته ای و دریافت ماهیانه 450 میلیون دلار در ماه، داد، با یک توطئه غربی - عربی به همان میزان، در مدتی که قیمت نفت کاهش پیدا کرد، از دست داد! چرا دولت اعتدال به بیراهه می رود و اسم آن را با صدای بلند، تدبیر و عقلانیت می گذارد؟! و ما ادراک ماالتدبیر! و ما ادراک ماالعقلانیت!

والسلام   



لیست کل یادداشت های این وبلاگ