بنام خدا و برای خدا

سال 1394 با یک استراتژی به هنگام، از سوی امام خامنه ای "دولت و ملت، همدلی و هم زبانی"  نام گرفته است، لذا، ضرورت دارد، نیروهای مؤمن به انقلاب، نسبت به انحرافهایی که توسط جریان نفاق و تهاجم فرهنگی غرب، در جامعه ی انقلابی کشورمان، به وجود آمده، با "همدلی و هم زبانی،" قدمهای بلندی را برداریم، والا شهداء، امام بزرگوارمان و رهبری بصیر جامعه، ما را نخواهند بخشید. امروز اگر ببینیم که بچه شیعه در این جامعه منحرف شده و اقدامی نکنیم مورد غضب قرار خواهیم گرفت، زیرا ما پیرو امام علی(ع) هستیم، که وقتی خلخال از پای زن یهودی کشیدند و خبر به حضرت رسید؛ فرمودند: "اگر مسلمان از غم این حادثه بمیرد رواست." پس چرا امروز می بینیم و می شنویم که بچه شیعه ای این مملکت به انحراف کشیده می شود، ولیکن ناراحت نمی شویم؟!

امروز هر فرد مسلمان و انقلابی، باید عارضه شکل گیری انحراف در جامعه و اشتیاق به فرهنگ ابتذال غرب را با قطب نمایی که امام بصیر جامعه در اختیارش قرار داده، پیدا نماید. ما در زمانی زندگی می کنیم، که فرهنگ تهاجمی غرب، از طریق ابزارهای مدرن، جامعه ی مسلمین را در نوردیده و هدف آن هم، قلج کردن اذهان مردم، بخصوص قشر جوان جامعه است.

چهارشنبه سوری در ایام گذشته یک سنت بود، اما امروز باید آن را یک تهدید قلمداد نمود. بازی تیمهای استقلال و پیروزی، دیدن آن برای جوانان یک فرصت بود، ولیکن امروز دیگر فرصت نیست و به مرز تهدید رسیده است! وقتی رهبری عزیز می فرمایند، ما نسل سوم را تخلیه هیجانی نکرده ایم، یعنی با نسل اول و دوم انقلاب، دارای تفاوتهایی است.

دیروز زمینه گناه برای نسل اول و دوم محدود بود، ولیکن امروز بساط مدلهای مختلف گناه، با تسامح و تساهل دولتهای بعد از جنگ، رواج یافته و اباحه گری(مباح دانستن) در جامعه از رشد بالائی برخوردار شده است.

چرا امروز با همه پیشرفتهایی که داشته ایم، اما قادر نیستیم، کسانی که مورد تهاجم فرهنگی دشمن و جریانهای انحرافی قرار گرفته اند، درمان نمائیم، می دانید علت آن چیست؟ تنها دلیل، این است، که دین را در کف جامعه گشترش نداده و دشمن هم صحنه را، برای فلج نمودن ذهن جوانان این مرز و بوم، مهیا دید و به بسط و گسترش فرهنگ خود، پرداخت!

نسلی که دیروز در برابر تصرف خاک کشور و دفاع از انقلاب اسلامی، جان خود را در کف دست گرفت و 8 سال با قدرتهای بزرگ جهان که در کنار رژیم بعث عراق حضور داشتند، جنگید و پیروز شد، چرا امروز باید، زمین و آسمان کشورش، با غفلت نابخشودنی، در اختیار دجالواره های غرب قرار گیرد؟ و چرا هنوز هم، احساس تکلیف نمی کند؟! البته دولتهای بعد از جنگ هم، به خاطر عدم توجه به فرهنگ اسلام و انقلاب، در این جنایت بزرگ، بی تأثیر نبوده اند و گاهاً برای بدست آوردن چند برگ رأی و ماندن در قدرت، ناخواسته، به استخدام فرهنگ غرب در می آمدند!

پس باید در سال "دولت و ملت، همدلی و هم زبانی"، وارد میدان شد و اجازه نداد، که دشمن بیش از این در سرزمین دین پیشروی نماید و جوانان آینده ساز این ملت را، به مسلخ ابتذال خود بکشاند و اگر از گسترش انحراف در جامعه جلوگیری نکنیم و دشمن سنگرهای کلیدی ما را به تسخیر خود درآورد، شهدائ، و امام راحلمان ما را نخواهند بخشید و رهبر نافذ و بصیر جامعه هم، به ما خواهند گفت، که من صدای این عمار را بلند کردم و مردم در نهم دی 88 لبیک گفتند، ولیکن از سنگر فرهنگ و دین، عمارگونه دفاع نکردید و آنگاه اگر از غصه بمیریم، رواست!

والسلام