بنام خدا و برای خدا

رئیس جمهور کشورمان که در وادی مذاکرات هسته ای و حل مشکلات اقتصادی کشور سرگردان و حیران به انتظار عنایت کدخدا نشسته است، پس از صدور مجوز راهپیمائی در روز کارگر، این راهپیمائی را از هنرهای دولت خود قلمداد نموده و گفته است: «همگان دیدند که برای اولین بار امسال کارگران تظاهرات خود را برگزار کردند و این سابقه نداشته است حتی وقتی با من در این باره مشورت کردند گفتم اشکالی ندارد؛‌ می‌خواهم بگویم که این دولت حق اعتراض را برای تمام اقشار و اصناف محفوظ می‌داند و به رسمیت می‌شناسد باید فضا را باز کنیم و حق اعتراض دهیم.»

عجیب است که رئیس جمهور اظهار داشته که حق اعتراض را برای همه اقشار محفوظ می داند ولی کوچکترین انتقاد در مباحث هسته ای را برنمی تابد و با الفاظ زننده و زشت، منتقدین را بی سواد قلمداد می کند. این دم خروس دولت اعتدال را مردم می بینند و حافظه مردم را برای همیشه نمی توان منحرف کرد! در خصوص راهپیمائی روز کارگر که رئیس جمهور به آن مباحات می ورزد گفتنی های فراوانی است، اما به چند نکته کوتاه، برای تنویر افکار عمومی بسنده می نمایم.

1-از محتوای نوشته پلاکاردهای در دست راهپیمایان چنین استنباط می شود که یک جریان سیاسی با فرماندهی آقای محجوب، جمعی از کارگران همسو را که توسط خانه کارگر قبلاً گزینش شده بودند، برای حمایت از دولت و تیم مذاکره کننده هسته ای به سطح خیابانها آورده بودند و محتوای شعارهای راهپیمایان صحت همین موضوع را تائید می نماید.

2-دولت اعتدال که از سوی نخبگان کشور و منتقدین در خصوص نگارش متن توافق جامع هسته ای با آمریکا به شدت زیر سئوال رفته و دروغش هم در صدور فکت شیت ایرانی عیان گردیده، تنها راه چاره را در این دیده، که یک جریان سیاسی همسو با خود را به اسم کارگران زحمت کش به خیابانها آورده و اهداف کدخدا پسند خود را دنبال نماید! زهی خیال باطل!

3-دولت خوب می داند که صنوف مختلف کارگری با مشکلات فراوانی روبرو هستند مثلاً صنف تولید کننده کفش در تهران و کشور، امروز به دنبال راهپیمائی سمبلیک، بی حاصل و منحرف کننده نیستند، بلکه از دولت می خواهند که جلوی واردات بی رویه کفش چینی گرفته شود تا کارگر ایرانی بتواند با رونق بخشیدن به تولید کفش ایرانی شکم زن و بچه خود را سیر کند، نه اینکه دولت با اقدام پوپولیستی، موضوع اصلی کارگران را به انحراف بکشاند و آنگاه با راه اندازی راهپیمائی مصنوئی، به خود آفرین و مرحبای بی مورد بگوید!  

4-آقای روحانی خوب می داند؛ که کلید حل مشکلات کارگران صدور مجوز راهپیمائی و دخیل بستن به کدخدا(آمریکا) نیست، بلکه کارگران وقتی مدام از رئیس جمهور کاهش چشمگیر تورم را می شنوند، ولی در زندگی خود گشایشی نمی بینند و دولت هم به توانمندی داخل و اقتصاد مقاومتی بی توجهی می کند، اعتمادشان از دولت سلب می شود! این تذهبون دولت راستگو و امیدآفرین برای کدخدا(آمریکا)

حکایت راهپیمائی کارگران و دولت همانند شخصی است که رفته بود گدایی! صاحبخانه به جای اینکه چیزی بدهد بهش فحش داد. یارو با عصبانیت گفت؛ حالا چرا فحش میدی؟ و طرف گفت؛ می خواستم دست خالی برنگردی!!

والسلام