به نام خدا و برای خدا

در متن برجام و قطعنامه جدید 2231 شورای امنیت سازمان ملل، دو نکته اساسی و کلیدی وجود دارد که با نظر مثبت و منفی کدخدا(آمریکا) سرنوشت آن دو کاملاً تغییر می کند و تمام منفعت و ضرر ایران هم با نظر مثبت و منفی کدخدا دگرگون می شود. به طریقی دیگر می شود گفت، تمام وظائف ایران در برجام بصورت شفاف و قانونمند مشخص شده ولیکن وظائف طرف مقابل در برابر ایران یعنی آمریکا، اتحادیه اروپا و شورای امنیت به رأی و تصویب کمیسیون مشترک (متشکل از گروه 1+5 و ایران) و راستی آزمائی آژانس بین المللی انرژی اتمی مشروط گردیده است و این در حالی است که رأی ایران در کمیسیون مشترک تنها یک بر هشت است! لذا، به بخشی از بندها و پیوست های برجام توجه نمائید تا به تزویر شیطان بزرگ پی ببرید. اینها بریده ای از بندهای مختلف تصویب شده توسط مذاکره کنندگان 5+1 و ایران است که منتظر تصویب مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی و رأی کنگره آمریکا است. در برجام می خوانیم:

«1-جلسات کمیسیون مشترک فقط در نیویورک، وین یا ژنو برگزار می باشد. 2-تمام خرید های خارجی ایران در خصوص هسته ای و نظامی  باید به تأیید کار گروه کمیسیون مشترک برسد 3- هر پروژه ای در فردو بخواهد اجرا شود باید به تصویب کمیسیون مشترک برسد 4-تصویب پروژه های در مورد سانتریفیوژهای جدید و تست مکانیکی به عهده کمیسیون مشترک است. 5-تصویب طرح های تحقیق و توسعه ایران بر روی سوخت راکتور تهران بعهده کمیسیون مشترک است. 6-تصویب طرح نهائی راکتور باز طراحی شده آب سنگین اراک به عهده کمیسیون مشترک است. 7- ایران باید طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی و یا استفاده از سیستمهای تشخیص انفجار (دوربین های steak ، دوربین های سرعت بالا، دوربین های Flash x-Ray را به تأیید و تصویب کمیسیون مشترک برساند. 8-طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی و یا استفاده از چاشنی های انفجاری(حتی نظامی) باید به تأیید و تصویب کمیسیون مشترک برسد. 9-در صورتیکه راستی آزمائی توسط آژانس با مشکل روبرو شود، نظر کمیسیون مشترک قابل قبول است.(با رأی 5 عضو از 8 عضو) 10-ایران در مدت 15 سال فقط با موافقت کمیسیون مشترک می تواند وارد صادرات هرگونه تکنولوژی، تجهیزات غنی سازی یا مرتبط با غنی سازی با هر کشور خارجی شامل تحقیق و توسعه شود. 11- ایران مکلف شده برای هر پروژه تحقیق و توسعه ای روی سانتریفیوژهای نسل جدید که به مرحله نمونه سازی برای تست مکانیکی می رسد، آن را به صورت کامل برای تصویب به کمیسیون مشترک بدهد. 12-ایران بعد از 10 سال و قبل از 15 سال می تواند برنامه خود برای کار بر روی سوخت پایه فلز برای راکتور تحقیقاتی تهران در مقدار کم را به کمیسیون مشترک برای تصویب ارائه دهد. 13-نظارت بر اجرای برجام به کمیسیون مشترک سپرده شده است. 14-نظارت و کنترل نگهداری اورانیوم ایران به مقدار 300 کیلو گرم در مدت 15 سال و همچنین نظارت بر فروش مازاد اورانیوم توسط ایران در بازارهای بین المللی با کمیسیون مشترک است.» (مابقی تائیدها و تصویبها بر عهده آژانس بین المللی انرژی اتمی آقای آمانو می باشد)

با توجه به قسمتهایی که از برجام و پیوستهای آن که در 14 مورد فوق آمده است، حال اگر ایران از دست پخت نامبارک و ناامید کننده دولت لیبرال و بی تدبیر آقای روحانی در خصوص داشتن یک تأسیسات کاریکاتوری هسته ایبگذرد و اجازه دهد که کلیه مراکز و تأسیسات هسته ای کشورمان توسط هواپیماهای جنگی اف 16 کدخدا(آمریکا) و اسرائیل به ویرانه ای تبدیل شود، اما تن به نظارتهای قرون وسطائی 25 ساله ندهیم، بهتر نیست؟ آیا عزتمان بهتر حفظ نمی شود؟ به نظر می رسد اگر تأسیسات هسته ای نداشته باشیم لااقل استقلال و امنیت و ابهت ایرانی در جهان حفظ می گردد. نظر شما کاربر عزیز چیست؟

به احتمال قوی وقتی که با بی تدبیری دولت لیبرال تأسیسات هسته ای ما به کاریکاتوری شبیه گردد، آیا حضور مهندسین نخبه و انقلابی در تأسیسات تعطیل شده به مدت 15 تا 25 سال آن هم با تعدادی محدود سانتریفیوز و هزینه های فراون نگهداری تأسیسات ضرورتی هست؟! لذا در صورت اجرای برجام و قطعنامه 2231 با ازدیاد نیروهای متخصص و بیکار در تأسیساتی که هزینه آنها برای چرخیدن تعداد 5 هزار سانتریفیوژ روبرو خواهیم شد و بهترین کار برای ترسوهای دولت لیبرال، کاهش نیروهای کاردان و تعطیلی مراکز هسته ای خواهد بود!!! 

والسلام