بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به درخواستهای مکرر دوستان مبنی بر برگزاری کلاسهای در جهت شناخت جریانها و گروههای سیاسی کشور و ارائه تحلیل های مختلف در وبلاگ " وزنه سیاسی " لذا تصمیم گرفتم که در طی چند قسمت، پیرامون عملکرد احزاب و رفتار سیاسی و اندیشه سیاسی آنها، و چگونگی حضور آنها در قدرت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نظام جمهوری اسلامی ایران، و موقعیت کنونی احزاب، مطالبی را جهت بهره مندی کاربران محترم ارایه کنم، و تلاش خواهم کرد، پس از توضیحات مختصر، به بررسی عملکرد جریانها و گروههای مختلف در طول عمر پر برکت انقلاب اسلامی بپردازم و امیدوارم که کاربران عزیز از نظرات خوب و مفیدشان که می تواند گامی مؤثر، در جهت بالا بردن بصیرت و شناخت در جامعه باشد، نویسنده را بهره مند فرمایند و قبل از ورود به چگونگی عملکرد احزاب و گروهها، ضروت دارد، تعریف و شناخت لازم ، در رابطه با تهدیدات و فرصتهای احزاب در کشورمان را مورد بررسی قرار دهیم.
در جریان شناسی قرآنی و احادیث وارده، معمولا با سه جریان مختلف روبرو هستیم
1- حزبُ الله یا اسلام ناب محمدی (ص) و یا جریان حق
2- حزبُ الشیطان یا اسلام آمریکائی و یا جریان باطل
3- جریان نفاق؛ که از پیچیدگی خاصی برخوردار می باشد، و شناسائی جریان نفاق بسیار سخت است و بیشترین آسیبی که به جریان دینی در طول تاریخ وارد شده از سوی جریان نفاق بوده است، و این جریان از شروع انقلاب اسلامی، در صف مقدم جبهه نفاق، همواره علیه جریان اسلام ناب محمدی (ص) اقدام نموده است، و اگر فرصتی بدست آید، پیرامون سه جریان فوق بخصوص جریان نفاق مطالبی را ارائه خواهم کرد. انشاء الله
در این قسمت به تعریف جریان سیاسی و جریان فرهنگی در ایران پرداخته می شود:
1- جریان شناسی: شناسایی جریانهای موجود در جامعه و دسته بندی آنها بر اساس اصول، مبانی، اهداف و خط مشی های مورد پذیرش آنها را گویند.
2- جریان فرهنگی: به گروهی اطلاق می شود که گرایش های همگون و یکسانی دارند و به سوی پدید آوردن یک خرده فرهنگ به پیش می روند.
3- جریان شناسی سیاسی: شناخت بسترها و چگونگی شکل گیری احزاب سیاسی همراه با تعامل و نزاع میان آنها به همراه آشنایی با مبانی فکری آنها.
مهمترین انگیزه های شناخت جریانات سیاسی:
1- تشخیص درست و بموقع جریانات و تفکیک و تمایز خودی از غیر خودی- دوست از دشمن، در ملاکهای دینی و انقلابی – در وزن کشی های سیاسی و عدم اشتباه در تشخیص صحیح.
2- تعیین نوع مواجهه و موضع گیری مناسب در برخورد با جریانات سیاسی بر اساس رسالت پاسداری از انقلاب و نظام اسلامی.
3- ظرفیت سازی و کارآمدسازی از نیروهای انقلاب در مقابله با تهدیدات سخت ، نیمه سخت و نرم افزاری دشمنان.
جریان مذهبی حداکثری : جریانی است که قایل به جامعیت شریعت و کامل بودن دین و پاسخگویی آن به همه نیازهای مادی و معنوی انسانهاست، که معیارهای نظری و رفتاری جریان حداکثری بدین شرح می باشد:
پس از شناخت اصول و مبانی جریان حداکثری، و برای اینکه جریانات سیاسی را بهتر بشناسیم و تصمیم لازم را در وقت مقتضی بگیریم و جبهه خودی را از غیر خودی، بدرستی تشخیص دهیم، شناخت دو واژه ذیل از اهمیت بسیاری برخوردار است :
الف ) رفتار سیاسی
ب ) اندیشه سیاسی
الف ) رفتار سیاسی: هر عملی را که در راستای کسب قدرت ، حفظ قدرت و یا کنترل قدرت انجام پذیرد را رفتار سیاسی گویند .
ب ) اندیشه سیاسی: مبنای نظری رفتار سیاسی را اندیشه سیاسی می گویند .
تقسیم بندی جریانات سیاسی معاصر ایران از دوران مشروطه تا امروز :
1- جریاناتی که اندیشه سیاسی و رفتار سیاسی آنها بر اساس اجتهاد شیعی شکل گرفته است .(جریان اسلامی )
2- جریاناتی که اندیشه سیاسی و رفتار سیاسی آنها بر اساس آموزه های برون دینی ، بخصوص فرهنگ غرب شکل گرفته است . ( جریان روشنفکری )
3- جریاناتی که اندیشه سیاسی و رفتار سیاسی آنها بر اساس خلط بین آموزه های دینی و آموزه های برون دینی تنظیم شده است . ( جریان التقاتی یا ترکیبی )
4- جریاناتی که اندیشه سیاسی و رفتار سیاسی آنها بر اساس تفسیر غلط از دین تنظیم شده است .( سلفی گری – تحجرگرایی )
5- جریاناتی که اندیشه و رفتار سیاسی آنها بر اساس اشرافی گری ( اریستوگراسی) شکل گرفته است . (سلطنت طلبی)
6- جریاناتی که اندیشه و رفتار سیاسی آنها بر اساس الحادی (بی خدایی) تنظیم شده است. ( سوسیالیستی)
مهمترین مشخصه گروه اول یا همان جریان اسلامی:
الف) همواره ضد استبداد است .
ب) همواره ضداستعمار است .
ج) همواره عدالت محور است .
د) همواره نظارت مردمی را بر می تابد .
ه ) همواره حق محور است .
و ) همواره پویا و پرتلاش در جهت پیشرفت مادی و معنوی جامعه است .
شاخصه های دیگر گروه های 5 گانه بر عکس گروه اول(جریان اسلامی) است .
از زمان ناصرالدین شاه تاریخ حرکت جریانات شیعی در خصوص حکومت : 1- مبارزه با سلطه بیگانه در اولین مرتبه است . 2- مبارزه با حاکم جائر 3-مراقبت از حکومت عادل
تعریف حزب : حزب به گروهی از مردم گفته می شود که دارای منافع مشترک به لحاظ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند و در چهارچوب قوانین کشور و گاهی از راه های غیرقانونی با برخورداری از یک سازمان و برنامه منسجم برای رسیدن به قدرت تلاش می نمایند .
علل پیدایش احزاب :
1- مبارزات انتخاباتی 2- دخالت ابرقدرت ها 3- صفات ناپسند انسانی 4- اختلاف مکاتب
5- اختلاف منافع 6- انگیزه های دفاعی
پایان قسمت اول
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
چرا مجرمین نفوذی در قدرت، محاکمه نمی شوند؟
آیا وقت محاکمه حسن روحانی نیست؟
سئوال خوب به تولید فکر خوب می انجامد
عاشورا چگونه رقم حورد؟
مخرج مشترک با دشمن، یعنی چه؟
بساط انفعال را از قوه قضائیه برچینید
اغتشاشگران از داعش بدتر و اصلاحطلبان از هر دو بدتر
جنگ جهانی شناختی و ترکیبی بر علیه ایران
غروب اغتشاشات در ایران و شکست جبهه استکبار
[عناوین آرشیوشده]