به نام خدا و برای خدا

علی رغم اینکه برخی در رژیم طاغوت به زندان رفته اند، ولی عملکردشان در 37 سال گذشته انقلاب نشان می دهد که پایبندی لازم را  به اهداف انقلاب و انقلابیگری نداشته و در این میان، آقای هاشمی رفسنجانی در ظلمی آشکار نسبت به حضرت روح الله می گوید: «سه مرتبه و زمان های که حضرت امام ( ره ) از مبارزه نا امید شده بودند من از تهران تا نجف رفتم تا ایشان را برای ادامه تشویق کنم و موفق هم شدم.»

عجیب است، کسانی که دست خود و فرزندانشان در اقسام توطئه های سیاسی، امنیتی و اقتصادی علیه نظام اسلامی آلوده است و در دادگاهای کشور پرونده های قطور محکومیت دارند و در زندگی و منش آنان بویی از انقلابیگری وجود ندارد، چگونه مردم باور کنند، که ایشان امام را به ادامه مبارزه و حرکت انقلابی امیدوار نموده است؟!

آنانی که از سالهای آغازین انقلاب اسلامی در فکر ایجاد رابطه با آمریکا بوده و در زمان حیات امام آمریکائیها را بصورت غیر قانونی وارد کشور نموده و سازش با شیطان بزرگ را در سر می پرورانده، آیا ملت ادعای کذبشان را می پذیرد؟! اینگونه خاطرات و ادعاها همانند مستند غیر واقعی بی بی سی فارسی است که می گوید؛ امام در سالهای 42 با آمریکائهای رابطه داشته و چند نامه به رئیس جمهور وقت آمریکا نوشته است!

خاطرات عجیب هاشمی رفسنجانی، معمولاً بعد از رحلت امام منتشر شده و جنس این خاطرات، شباهت زیادی به خاطرات ام المؤمنین عایشه دارد که بعد از رحلت پیامبر منتشر کرده و غیر قابل باور است! و لذا آیا ملت ایران خاطرات کسانی را که سالها از انقلابیگری پشیمان شده و در جلوی اهداف اسلام انقلابی ایستاده و قصد رابطه با شیطان بزرگ را در سر می پروراند، باور خواهد کرد؟! آیا مردم ایران می پذیرند که امام خمینی در نجف از ادامه مبارزه و انقلاب پشیمان شده بود و این حضرت هاشمی رفسنجانی بوده که به مردم و کشور ایران عنایت نموده و امام را وادار بر ادامه مبارزه کرده است؟!

حال به روایتگری عجیب عایشه همسر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم توجه فرمائید و آن را با خاطرات جناب هاشمی رفسنجانی مقایسه کنید، آنگاه به نکات قابل تأملی خواهید رسید، عایشه می گوید: قد نزلت آیه الرجم و رضاعه الکبیره عشرا و لقد کان فی صحیفه تحت سریرتی، فلما مات رسول الله (صلی الله علیه و سلم) تشاغلنا بموته، دخل داجن فأکلها؛ وقتی در زمان رسول اکرم آیه رجم و رضاعه کبیر نازل شد، این را نوشته بودیم در برگه ای و من زیر تختم گذاشته بودم، وقتی رسول اکرم (صلی الله علیه و سلم) از دنیا رفت، ما مشغول دفن او بودیم که یک بزی آمد و آن آیه را خورد. (سنن ابن ماجه، ج1، ص626 – معجم أوسط طبرانی، ج8، ص12 – درالمنثور سیوطی، ج2، ص135 –)

والسلام