به نام خدا و برای خدا

وقتی تصاویر بزرگ آقای محمدرضا عارف در انتخابات مجلس شورای اسلامی دهم در مراکز استانها و شهرستانها در دفاع از کاندیداهای لیست امید و اصلاحات، به نمایش در آمده و بر دیوارها نصب گردید، کمتر کسی فکر می کرد که جناب عارف بر کرسی ریاست مجلس ننشیند! اما بعد از نتیجه انتخابات، بازی ریاست مجلس، بین لاریجانی و عارف کلید خورد و مسئولین مختلف به گمانه زنی پرداخته و رسانه ها ساعتها به این موضوع پرداختند و آخرالامر محمدرضا عارف، در برابر لابی قدرتمند علی لاریجانی سر تسلیم فرود آورد و شکست را پذیرا شد!

عارف پس از پیروزی در انتخابات مجلس، بارها خط و نشان کشید که از صحنه کانداتوری ریاست مجلس کنار نخواهد رفت، ولیکن در روز انتخاب ریاست مجلس، جرأت کاندیدا شدن را به خود نداد و اینچنین حامیان خود در سراسر کشور را برای دومین بار در حیرت و سرافکندگی قرار داد!

با مشخص شدن ترکیب مجلس دهم، جریان انقلابی، علی لاریجانی را تنها گزینه اصلی دولت اعتدال برای ریاست مجلس می دانست، زیرا خدمات چشمگیر علی لاریجانی به دولت اعتدال، بر کسی پوشیده نبود و جناب روحانی هم می دانست که اگر، برای ریاست مجلسی علی لاریجانی تلاش نکند، آنگاه در یک سال باقیمانده دولت خود، همانند دوران احمدی نژاد، با حملات گسترده و همه جانبه علی لاریجانی روبرو خواهد شد و لذا اعتدالیون لیبرال، در برابر لاریجانی سر تسلیم فرود آورده و محدرضا عارف را تنها و سرگردان در برزخ حب ریاست مجلس رها کردند!

پس از اینکه مشخص شد، نام محمدرضا عارف در میان رؤسای کمیسیونهای مجلس شورای اسلامی وجود ندارد، مردم ایران و بخصوص تهرانیها دریافتند که عارف مرد میدانهای سخت و مبارزه نیست و به راحتی در قمار امید و اصلاحات، مقهور لابی گری علی لاریجانی گردید!

 میشود گفت؛ که محمدرضا عارف همانند علی اکبر ولایتی، وظیفه ای به غیر از مُحللی در انتخابات را نداشته و تنها در خدمت اهداف "جریان زر و زور و تزویر" است ولذا، مردم باید بدانند، که هر کسی را بهر کاری ساخته و اگر جناب عارف، در مقطعی وظیفه به قدرت رساندن اصلاح طلبان برانداز و فتنه گر را در مقام معاون اولی رییس جمهور در دولت اصلاحات بر عهده داشته، دیگر تاریخ مصرفش به پایان رسیده و لذا بهترین گزینه در پیش روی عارف، همان اقدامی است که هاشمی رفسنجانی در مجلس ششم انجام داد و آن هم استعفاء از نمایندگی مجلس بود!

پس ادامه حضور آقای عارف، که تنها به امید تکیه زدن بر کرسی ریاست مجلس وارد انتخابات شده است، ملال آور و شاید نامشروع باشد و لذا استعفاء از نمایندگی مجلس یگانه راه پیش روی ایشان خواهد بود تا جایگاهش، همچنان بعنوان یک استاد متوسط در دانشگاه حفظ گردد.

والسلام