بنام خدا و برای خدا

بخش پنجم جریان شناسی مذهبی را از مقطع شکل گیری حزب جمهوری اسلامی و ایجاد انشعاب در جامعه روحانیت مبارز ادامه می دهیم .    

یکی از جریانهایی که پس پیروزی انقلاب اسلامی شکل گرفت حزب جمهوری اسلامی است، که خدمات قابل توجهی برای کشور داشت، این حزب توسط شهید بهشتی، شهید باهنر آقای هاشمی رفسنجانی و آیت الله خامنه ای و موسوی اردبیلی در سال 1358 و با دبیر کلی شهید بهشتی اعلام موجودیت کرد و بلافاصله در سراسر کشور بعنوان یک حزب فراگیر مورد توجه و گسترش قرار گرفت و بیش از یک میلیون نفر فرم عضویت در این حزب را تکمیل کردند و اکثر مسئولین کشوری، استانی و شهرستانها از اعضاء حزب جمهوری اسلامی بودند.

با گذشت زمان و ظهور جریانهای مختلف در کشور و نمایان شدن چهره واقعی آنها، اعم از مارکسیستها، لیبرالیستها و منافقین و فرصت طلبان و آغاز مبارزه مسلحانه برخی از آنان با نظام نوپای اسلامی عمر فعالیت سیاسی آنها به پایان رسید و جریانهای ناب مذهبی در این مقطع زمانی هزینه های فراوانی برای حفاظت از دستاوردهای انقلاب پرداخت کردند، از جمله انفجار مقر حزب جمهوری اسلامی در 7 تیر ماه سال 60 که به شهادت شهید بهشتی و بیش از 70 نفر از مسئولین نظام اسلامی منجر گردید و انفجار نخست وزیری در 8 شهریور همان سال که به شهادت رئیس جمهور و نخست وزیر شهیدان رجایی و باهنر منجر شد، که این دو حادثه تروریستی توسط سازمان مجاهدین خلق(منافقین) به وقوع پیوست.

با حذف جریان چپ مارکسیستی و راست لیبرالیستی جریان مذهبی، اداره امور کشور را بعهده گرفت و در مقطع جنگ تحمیلی خدماتی را، هر چند کافی نبود، به دفاع مقدس داشتند، پس از فروکش کردن اعمال تروریستی گروهگها و آرامش نسبی در جامعه، سلیقه ها و دیدگاهای جریان مذهبی (جامعه روحانیت مبارز تهران، مؤتلفه اسلامی، حزب جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی)، با توجه به کارکرد و اهداف حزب؛ که معمولا بدنبال "کسب قدرت و حفظ و کنترل قدرت" می باشند، به مرور زمان اختلاف در بین جامعه روحانیت مبارز هر روز بیشتر می شد و در نهایت، منجر به شکل گیری دو جناح سیاسی روحانیت( جناح راست) و روحانیون(جناح چپ) در کشور گردید، که جناح راست سنتی بعنوان منتقدین دولت که بر فقه سنتی اصرار داشتند و در طرف مقابل، جناح چپ که فقه نوین را تبلیغ می کردند، بعنوان هواداران دولت محسوب می شدند.  

همین مسائل زمینه ساز انحلال حزب جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و انشعاب در جامعه روحانیت مبارز گردید و منشاء اختلافات جریان مذهبی در مجلس شواری اسلامی دوم در خصوص بررسی و تصویب قانون کار و اخذ خمس و ذکات به جای مالیات بود و اوج اختلافات زمانی بروز کرد که جریان چپ مذهبی با معرفی کردن خود بعنوان یاران راستین و صدیق امام، و با دستاویز قرار دادن نامه معروف به 99 نفره نمایندگان مجلس اسلامی که به نخست وزیری میر حسین موسوی رأی منفی داده بودند، تلاش کردند تا آنها را بعنوان مخالفان ولایت فقیه معرفی نمایند و با بهره گیری از این حربه تا پایان دهه 60 با جامعه روحانیت و احزاب همسو مخالفت می ورزیدند.

سومین پیامدی که پس از انحلال سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و حزب جمهوری اسلامی بوجود آمد تأسیس مجمع روحانیون مبارز در سال 1366، با خروج آقایان کروبی، جلالی خمینی و دعایی از جامعه روحانیت مبارز شکل گرفت و شورای مرکزی آن عبارت از « موسوی خوئینی ها، مرحوم توسلی، کروبی صانعی، امام جمارانی محمد علی و مجید انصاری، موسوی لاری، خاتمی، ابطحی....که آقای کروبی از همان زمان به سمت دبیر کل انتخاب گردید، که تا انتخابات ریاست جمهوری نهم دبیر کل بود که پس از انتخابات به خاطر بروز اختلاف با همفکران خود اقدام به تأسیس حزب اعتماد ملی نمود.

در اینجا لازم است به بعضی از اندیشه های سیاسی جریانهای چپ پرداخته شود که جریان چپ مذهبی حداقلی در طول فعالیت خود دچار دگردیسی و یا چرخشهای 180 درجه ای گردیده است جریان چپ به افراد و گروههایی گفته می شود؛ که خواستار اصلاح امور به نفع مردم و مخالفت با طبقه سرمایه داری می باشند، که به برخی از اهداف آنها پرداخته می شود.

1-      تمایل به تغییر و اصلاح وضع موجود

2-      ورود گسترده دولت در اقتصاد و کنترل آن

3-      مبارزه با اشرافی گری و ثروت اندوزی

4-      طرفداری از کارگران و مبارزه با سرمایه داری

5-      اعتقاد به عقل و عقل گرایی

6-      اعتقاد به مالکیت جمعی و مخالفت با حاکمیت خصوصی

7-      مخالفت با آمریکا و شیطان بزرگ دانستن آن  

آنچه در بندهای بالا گفته شد، شاهد اجرای آن در دولت 8 ساله میرحسن موسوی در مقطع دفاع مقدس بودیم، مثل اجرای طرح سهمیه بندی و دادن کالابرگ به همه مردم و دولتی اعلام کردن کارخانجات و مبارزه با آمریکا و مخالفت با اقتصاد آزاد از جمله خط فکری دولت موسوی بود.

امروز بنیانگذاران تفکر چپ مذهبی حداقلی با دگردیسی کامل به بخشی از اشرافیت کشور و از بانیان رابطه با آمریکا و اقتصاد بازار آزاد مبدل شده اند، و گاها شرکتها و کارخانه های قابل توجهی در کشور از آن اینها می باشد.

با توجه به دو دستگی بوجود آمده در جریانهای مذهبی انقلاب، به مرور زمان شاهد سر برآوردن احزاب با دیدگاههای تکنوکراتی، لیبرالی، روشنفکری، در جهت دستیابی بیشتر به قدرت را شاهد بودیم. و دیگر آن سخن شهید بهشتی که فرمودند:« ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت» در رفتار و اندیشه سیاسی احزاب دیده نمی شد و هر روز تلاش بیشتری می نمایند تا بتوانند  رقیب را با انواع تهمت ها و افتراء از میدان خارج نمایند و اگر لازم شد، از تفکر آقای ماکیاول هم برای رسیدن به هدف بهره برداری نمایند و متأسفانه هر روز شاهد تمامیت خواهی و بد اخلاقی بیشتر از سوی احزاب را شاهد می باشیم.

انشاءالله در قسمت ششم به شکل گیری سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در مقاطع مختلف خواهم پرداخت.

والسلام                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

بنام خدا و برای خدا

 وقتی کتاب راز قطعنامه 598 را مطالعه کردم و به برخی از مسائل پشت صحنه و نظرات مسؤلین عالی رتبه جنگ پی بردم و از طرف دیگر، وقتی خاطرات خود را از روزهای اول فروردین سال 67 که بعد از درمان مجروحیتم در عملیات کربلای 5 که مدت یک سال به طول انجامید، به منطقه فاو عراق اعزام شدم و آن خاطرات را از نظر می گذرانم، به نکات قابل توجهی از جنگ بر خورد می کنم، هر چند همان روزها هم بعضی از اتفاقاتی که در منطقه فاو می افتاد در مقایسه با سالهای قبل جنگ برایم باور کردنی نبود، زیرا حدود 20 روز قبل از عملیات عراق در فاو، شواهد و قرائن نظامی گویای این بود که عراق به زودی برای تصرف فاو اقدام خواهد کرد و تعلل و عدم اعزام نیرو و تجهیزات جنگی برای تقویت خطوط پدافندی به منطقه فاو از طرف فرماندهان عالی رتبه جنگ، برایم مشکوک و غیر قابل باور بود و هر شب منتظر حمله عراق بودم و با خودم فکر می کردم آیا خیانتی در حال وقوع است؟ و هر روز که می گذشت اعتقادم به خیانت مسؤلین جنگ بیشتر می شد، حتما می پرسید چرا؟ در انتخابات سومین دوره مجلس شورای اسلامی رزمندگان مستقر در منطقه فاو به نماینده شهرستان آبادان رأی دادند و متأسفانه بعد از شمارش آراء تعداد کسانی را که در منطقه فاو رأی داده بودند از طریق رادیو آبادان اعلام کردند، آیا عمدی در کار بود!؟  

  پس از پخش این خبر، عراق متوجه شد که ایران نیروی کافی برای حفظ خطوط پدافندی در فاو ندارد و نیروهای رزمی ایران مشغول عملیات والفجر 10 در منطقه حلبچه هستند.  

  شب دیگری اعلام کردند که همه تانکهای مستقر در فاو با فشنگ های رسام (که در شب نوری از خود ساطع می کنند) بصورت مانور به هوا شلیک کنند و متأسفانه مواضع و موقعیت تانکها و سلاحهای نیمه سنگین برای اهداف دشمن آماده عملیات، مشخص گردید. 

  در شب دیگر به اکثر ماشینهای تویوتا ماموریت دادند، که با چراغ روشن بصورت کاروان در جاده های مختلف فاو حرکت نمایند تا دشمن تصور کند ما در حال پیاده کردن نیروی رزمی در فاو هستیم، و این در حالی بود که هیچ نیرویی برای کمک به منطقه نیامده بود و هیچگاه هم در جنگ سابقه نداشت جان رزمندگان را به خطر بیندازند و خودروها با چراغ روشن در شب حرکت کنند! و بلاخره وقتی که نیروهای رزمنده ایرانی در منطقه شمال غرب در حلبچه بدنبال پیروزی بزرگی که بعضی از مسؤلین جنگ بدنبال آن بودند، می جنگیدند، عراق فرصت را مغتنم شمرد و با استفاده از غفلت و یا سهل انگاری آقایانی که امروز هم خودشان را بزرگ می پندارند، در تاریخ 67/1/28 با یک حمله گسترده و با استفاده از سلاح شیمیایی و کمک مستقیم نیروهای آمریکایی در کمتر از 24 ساعت فاو را بازپس گرفت، و این قصه تلخ فاو و شهادت 1200 شهید و ماندن جنازه شهداء و شروع عقب نشینی های پی در پی در شلمچه و جزایر مجنون و ... ایران بود تا بعضی ازمسئولین جنگ که سالها بدنبال صلح تحمیلی به امام بودند، به اهداف خود برسند و رسیدند!

برای روشن تر شدن ابعاد حمله عراق که در سال 64 به مدت 70 روز نتوانست منطقه فاو را تصرف نماید و قریب 60 هزار کشته داد ولی این بار در ظرف چند ساعت و با کمترین تلفات فاو را تصرف نمود.

در اینجا به خاطرات بعضی از فرماندهان و مسؤلین جنگ در " کتاب راز قطعنامه " می پردازم.

سردار رشید از فرماندهان ارشد دفاع مقدس می گوید: « در تایخ 2 اسفند 66 از تهران رفتم پیش برادر محسن(رضایی) در باختران. چندین بار استدلال کردم که دشمن به فاو حمله می کند و می گفتم: با توجه به اطلاعات رسیده، دشمن از مهران تا فاو نیروهای زیادی جمع آوری کرده و قریب به 400 هزار سرباز و 4000 دستگاه نفربر و 1200 قبضه توپ را در حوالی عماره و بصره جمع کرده است. دشمن وقتی ببیند ما به حلبچه حمله کرده ایم، موقعیت را مغتنم می شمارد و به فاو حمله می کند، چون ما در جنوب، دست به کار بسیار خطرناکی زده ایم و هیچ نیروی سازمان یافته را در آنجا متمرکز نکرده ایم و نیروی ما در فاو بسیار ضعیف است؛ این کار را نکنید و حداقل دو لشکر را در فاو به عنوان احتیاط نگه داریم... ارزش فاو برای دشمن بیشتر از خرمشهر است که ما گرفتیم.¹»

این در حالی بود که وزارت اطلاعات نیز از چند ماه قبل از عملیات والفجر 10 ، پیوسته سپاه را از آمادگی 100 درصد دشمن در جنوب برای حمله به جزایر مجنون، شلمچه و فاو مطلع می ساخت². 

  آقای رفسنجانی در این رابطه می نویسد:« از جبهه خبر دادند که عراق در منطقه فاوحمله وسیعی را آغاز کرده و در دو سه نقطه خط ما را شکسته است و نیاز به توپخانه و پشتیبتنی هوائی داریم.³»

سردار محمد درودیان در این باره می گوید:« پس از تهاجم نیروهای عراقی در تاریخ 28 فروردین 1367 به فاو، فرماندهان مستقر در فاو درخواست هلی کوبتر، هواپیما و سیستم پدافندی هاگ را دادند؛ اما همانند سایر نیازمندیهای سپاه، این درخواستها نیز تأمین نشد.⁴»

سردار قاسم سلیمانی فرمانده سابق لشکر41 ثارالله در تاریخ دهم دی ماه 1366 در جلسه مسئولان قرارگاه کربلا می گوید:« ما برای جنگ فاقد برنامه هستیم. بعد از کربلای 5 من واقعا نمی دانستم هدف چیست و در آینده می خواهیم چه کار کنیم. ما یک برنامه مشخص برای 6 ماهه آینده نداریم. مثل آدمهای سرگردان، هر روز یک جا هستیم.⁵»

از طرف دیگر هم اگر به قضیه جنگ نگاه کنیم متوجه می شویم، کسانی که از سال 61 و 62 بر خلاف نظر حضرت امام با ادامه جنگ مخالف بوده اند همین ها هم مسئولیتهای مهمی در جنگ داشته اند و هم در خصوص میزان بودجه جنگ تصمیم می گرفتند و حتی بودجه ناچیز جنگ را در محلی دیگر مصرف می کردند که به چند نمونه اشاره می کنم.

آقای رفسنجانی در یادداشت 23 اردیبهشت 65 می نویسد: « نخست وزیر تلفنی اجازه صرف 100 میلیون دلار از سهم جنگ را برای تأمین ارز کارگاههای کوچک برای حفظ اشتغال خواست⁶.» و همچنین در یادداشت 20 خرداد 65 می نویسد:« آقای نخست وزیر تلفنی خواست که موافقت کنم 10 میلیون دلار از محل جنگ صرف خرید دستگاههای مخابراتی برای تأمین مخابرات در صورت از کار افتادن مرکز مخابرات اسدآباد شود⁷.»

قضاوت در موارد فوق را به خوانندگان عزیز واگذار می نمایم و برای پی بردن به ابعاد موضوع، کتاب راز قطعنامه را حتما مطالعه فرمائید و خواهید دید که در کشور ایران حتی افرادی مثل هاشمی رفسنجانی ، آقای روحانی، میرحسین موسوی، روغنی زنجانی و بهزاد نبوی که خود مسئولیتهای مهمی در جنگ داشتند با ادامه جنگ و الویت اول آن مخالف بودند و قضاوت کنید که چگونه 8 سال در جبهه ها با حدود 50 کشور که 5 کشور اتمی جهان در کنار عراق بودند، رزمندگان کشورمان مظلومانه و دلیرانه جنگیدند. انشاءالله به ابعاد دیگری از دفاع مقدس خواهم پرداخت.

والسلام    

پاورقی

ـــــــــــــــــــــــــــ

1 و 2-راز قطعنامه ص 185       3 و4 -همان ص112       5-همان ص 95         6 و 7 – همان ص 108

بنام خدا و برای خدا                 السلام علیک یا امیرالمؤمنین

رئیس جمهور کشورمان در سالروز میلاد امام المتقین حضرت علی (ع) و روز مددکاری با استفاده از تبحر ویژه، سخنان احساسی خود را در جمع مددجویان مطرح و همانند زمان رئیس جمهور قبلی با تهمت های ناروا و نامفهوم، تلاش کرد تا جمع حاضر را به تشویق خود ترقیب نماید و لذا گفتند: « عده ای به نام آنکه در برابر ابرقدرتها بایستیم و مبارزه کنیم، جیب مردم را زدند و اموال مردم را غارت کردند.»

به این بخش از سخنان رئیس جمهور انتقاداتی وارد است، که باختصار به برخی از آنان اشاره می نمایم.

1-        اگر رئیس جمهور در دوران مدیریت خود به مواردی از غارت اموال مردم توسط عده ایی در گذشته پی برده است، باید برابر سوگندی که در شروع مسئولیت خود ادا کرده، سریعا اسناد تخلف را جهت برخورد قانونی در اختیار مسئولین قضائی قرار دهد و از فرافکنی و تهمتهای ناروا که به کشور آسیب می رساند خودداری نماید.

2-        ریاست محترم قوه قضائیه باید نسبت به مواردی را که رئیس جمهور در خصوص زدن جیب مردم و غارت اموال مردم گفته اند، هیئتی را مشخص نمایند تا موضوع بطور جدی پیگیری و صحت و سقم آن به اطلاع ملت عزیز ایران رسانده شود.

 3-        متأسفانه دولت اعتدال به عناوین مختلف، اقدام به غارت عقل و شعور و حتی پول مردم می نماید و از طرف دیگر برای اینکه ناکارآمدی خود را پنهان نمایند به تهمت و افتراء علیه منتقدان خود می پردازند.

4-        آیا بی سواد خواندن مردم و شرط انتقاد، داشتن شناسنامه است،غارت شعور مردم نیست !؟

5-        آیا فردی را که هیچ سابقه ای در انرژی هسته ای ندارد و با مسائل هسته ای کشور هم هیچ آشنایی نداشته و او را به عنوان سخنگوی انرژی هسته ای معرفی کنید، غارت عقل و شعور مردم نیست!؟

6-        اگر یکی از معاونین رئیس جمهور از موقعیت خود برای اخذ نمایندگی تویوتا استفاده نماید و از مردم هم بخواهد از یارانه نقدی انصراف دهند، این غارت محسوب نمی شود!؟

7-        اگر یقین داشته باشید که بیش از 95 درصد مردم از دریافت یارانه نقدی انصراف نمی دهند و بعد مردم را مجبور به ثبت نام مجدد در کافی نتها و مغازه ها و ... نمائید، این عمل غارت اموال مردم نیست!؟

8-        اگر به اسم آلودگی بنزین پتروشیمی ها روزانه 10 میلیون لیتر بنزین وارد کنید و بعد معلوم شود که آلودگی در کار نیست! و کشور را وابسته به بیگانگان نشان دهید، این غارت اموال و جیب مردم نمی باشد!؟

9-        آیا بکار گیری فتنه گران در مسئولیت های مهم کشوری بخصوص دانشگاهها و مراکز تعلیم و تربیت و وزارت ارشاد اسلامی، این عمل غارت انقلاب و اسلام نمی باشد!؟

10-  آیا در غارت هسته ای به نفع آمریکا و رژیم صهیونیستی خسارت کمی به کشورمان وارد گردیده است!؟

11- غارت زده نظام جمهوری اسلامی است، که حق انتخاب مجری در صدا و سیمای خود را ندارد تا بتواند سؤالات اساسی مردم را در برنامه های زنده تلوزیونی از رئیس جمهورش بپرسد!

12- غارت اموال مردم آنجائی صورت می گیرد که از طریق بانک مرکزی و با سفارش ویژه مبلغ 650 میلیون یورو بدون واریزی ریالی آن در اختیار شرکت بازرگانی سپید استوار آسیا برای واردات خوراک دام قرار می گیرد تا یک سود نزدیک 50 میلیارد تومانی از اموال مردم را در جیب یک تاجر مرتبط با دولت واریز تا در انتخابات آتی از ... !!! 

با توجه به سؤالات مطرح شده فوق ریاست محترم جمهوری که مرتبا علیه منتقدین خود مطالب تندی را عنوان می نماید و از آن طرف خود را صاحب صبر و بردباری! معرفی می کند، باید مواظب باشد، تا جریان انحرافی و افراطیون با تهیه نوشته های نابجا و وحدت شکن، خود را پشت بحرانهای ساختگی پنهان نکنند و فردا هم رئیس جمهور آقای روحانی مثل رئیس جمهور اسبق آقای خاتمی بگوید: برای من هر 9 روز یک بحران رقم می زنند و در پایان ریاست جمهوری هم متوجه شود، که منشاء بحرانها احزاب منحل شده مشارکت و مجاهدین انقلاب بوده اند!

پس افراطیون و جریان انحرافی درون دولت تلاش می کنند تا رئیس جمهور را از ریل اصلی حرکت اعتدال خود منحرف نمایند تا به اهداف نامشروع خود که غارت جیب واموال مردم است دست یابند!!!  

والسلام  

بنام خدا و برای خدا

در وبلاگی که فکر می کردم به مسائل دینی و اعتقادی می پردازد، نوشته ای را در خصوص تجمع مردمی که در اجرای فریضه واجب امر به معروف و نهی از منکر در میدان فاطمی تهران در روز چهارشنبه 17 اردیبهشت برگزار شده بود، مشاهده کردم، که هم عبرت آموز و هم تأسف آور است.

علی الرغم اینکه نویسنده، در بخشی از یادداشت خود تجمع مردمی را در انجام امر به معروف و نهی از منکر امری مرسوم و قابل دفاع می داند و تأیید نموده که این حق را اصل دین به مؤمنان داده است ولی در ادامه اقدام مردمی را زیر سئول برده و نوشته است «برگزاری اجتماعی بدون مجوز قانونی قبل از هر چیز در اعتقاد بر پاکنندگان این تجمعات به نظام و قانون ایجاد سؤال و تردید می کند» و در ادامه مطلب می نویسد : « اما سؤال مهمی در مقابل اینان قرار می گیرد، آن است که طبق همین برداشت از قانون، تجمعات اعتراضی در سال 88 چه مشکلی داشت؟»   

لذا جملات فوق از این جهت عبرت آموز است که وضعیت نابهنجار و گسترش منکرات آنقدر چشمگیر و مصداقهای آن آنقدر زیاد است که جهت انجام یک فریضه دینی باید مجوز گرفت . حال اگر بخواهیم برای این عمل واجب از دولتی که پدر خوانده آن،(آقای رفسنجانی) در مورخه 16/2/93 خواستار حضور خوانندگان و زنان زیبارو در محافل و خیابان شده است، مجوز بگیریم، آیا صدور مجوز امکان پذیر خواهد بود!؟ آیا از دولتی که دستیار ارشد رئیس جمهور بدنبال احیاء نمادهای شیر و خورشید طاغوت است، مجوزی برای انجام امر واجبی صادر می شود!؟

تأسف بار اینجاست که نویسنده این وبلاگ دینی تلاش نموده که فتنه سال 88 را، با عینک حزبی خود نگاه کند، و بین این دو حرکت هیچگونه فرقی قائل نشود، که اقدام ایشان ظلم به دین و واجبات الهی است و با زیرکی خاص با چیدن یک امر باطل در کنار یک امر حق و واجب، بدنبال اهداف باطل حزب خود و پوشیدن لباس حق به تن عریان باطل است.

نویسنده محترم که به احتمال قوی در جریان اقدامات براندازانه رؤسا ی فتنه و عوامل میدانی سال 88 بوده، به خوبی می داند که آیا آتش زدن مسجد، حمله به مراکز نظامی، کشتن مردم و بسیجیان، آتش زدن خودروهای عمومی، نظامی و انتظامی و آتش زدن خیمه های حسینی و حمله به عزاداران حسینی و عریان کردن نیروهای انتظامی در روز عاشورا و ... این اعمال یک تجمع است!؟ یا یک برنامه براندازی و مقابله با احکام دین؟

تجمع حمایت از عفاف و حجاب در راستای مبانی اعتقادی و تقویت دین است، لیکن فتنه سال 88 در جهت مخالفت با دین و عاشورای حسینی بود! تجمع چهارشنبه در گسترش یک معروف دینی بود و لکن فتنه 88 یک منکر و برای محدود کردن دین و به رسمیت شناختن سکولاریسم و رژیم صهیونیستی بود!

اصل هشتم قانون اساسی، اجرای امر به معروف و نهی از منکر را حق مردم نسبت به مسؤلین و بلعکس می داند ولذا انجام آن در همه زمانها برای عموم مردمی که بخواهند این واجب الهی را انجام دهند، نیازی به کسب مجوز نخواهد داشت و تا کنون هم برای انجام این واجب الهی در طول دوران انقلاب اسلامی مجوزی صادر نگردیده است.

لذا در صورتی که مردم همه شهرها و استانها به انجام این فریضه امر به معروف و نهی از منکر اقدام نکنند و بصورت یک روال همیشگی به این واجب الهی نپردازند، بیم آن می رود که برای برگزاری هیئتها و دستجات سینه زنی امام حسین(ع) هم مدعیانی پیدا شوند و در خواست مجوز نمایند و شاید می خواهند یاد رضا شاه را ... !!!

والسلام       

به نام خدا و برای خدا

آقای هاشمی رفسنجانی در خطبه های نماز جمعه سال 1365 خطاب به اندکی از خانمها که حجاب را مقداری رعایت نمی کردند گفت:« خانمی که خودش،موهایش، دستش، صورتش و پایش را آنجور زینت کرده و بهترین لباس را پوشیده، در آخرت به یک موجود متعفن تبدیل می شود که هر کس نزدیکش می شود باید دماغش را بگیرد که از بوی تعفن او اذیت نشود، ما نمی توانیم اینها را نادیده بگیریم.»

آقای رفسنجانی در پرده دوم مورخه 16/2/93 در دیدار با اصحاب فرهنگ و هنر می گوید:« در سال فرهنگ نباید دنبال این باشیم که کسانی که خوب می خوانند را از میدان به در کنیم و با خانمهایی که قیافه زیبایی دارند را نگذاریم ظاهر شوند.

همانطور که دو جمله متفاوت فوق را در دو زمان متفاوت از آقای رفسنجانی مشاهده کردید، حرفها و نقدهای متفاوتی ها می شود به جناب رفسنجانی داشت.

اولا؛ خدا به احمدی نژاد جزای خیر دهد که در زمان مدیریت 8 ساله اش جلوی ملاقاتهای رفسنجانی را گرفتند و ایشان را در انزوا قرار دادند، تا از این افاضات مخالف دین کمتر داشته باشند و گناه کمتری هم از هاشمی سر بزند، لذا هاشمی به این خاطر باید قدرشناس محمودخان باشد!

ثانیا؛ این سوال مطرح است، آیا این دو جمله که کاملا با یکدیگر مخالف هستند، از زبان یک عالم دینی که عامل به دین باشد گفته شده و یا این سخنان یک فرد منافق و یا از عالمان وهابی که فتوای جهاد نکاح می دهند صادر شده است!؟

ثالثا؛ آیا احکام دین عوض شده یا دین هاشمی بر اساس رابطه با حاکمان عربستان سعودی و فرزندان ناخلف و دوستان ناباب تغییر کرده است!؟

رابعا؛ آیا هاشمی بر اساس فرصت طلبی و نیاز به رأی زنان زیبا رو و بزک کرده که در سال 84 بر سجده گاه خود تصاویر هاشمی رفسنجانی را نصب کرده بودند ، مجددا برای انتخابات مجلس به رأی و حمایت آنها نیازمند است!؟

خامسا؛ آیا پروژه های مختلف از جمله، مراسم جشن حضرت فاطمه زهرا که از سوی همسر رئیس جمهور در کاخ سعدآباد برگزار گردید و همچنین تأیید شیر و خورشید رژیم طاغوت از سوی یونسی در کنیسه یهودیان شیراز که از مریدان هاشمی می باشد و یا بحث حضور زنان زیبارو و خوانندگان در خیابان و محافل از سوی رفسنجانی، همه اینها یک پروژه هماهنگ برای اخذ رأی سلطنت طلبان، یهودیان و ضد انقلاب و دیگر زاویه داران با نظام اسلامی در انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی نمی باشد!؟

آیا برای دست یابی به قدرت بلامنازع، باید همان نسخه ای را که آقای ماکیاول در پنج قرن قبل نوشته اند، امروز هم آقای رفسنجانی با همان تجویز ماکیاول که " هدف وسیله را توجیه می کند " به اساس نظام و دین حمله کرده است!؟ و یا اهدافی را که در فتنه سال 88 بدان دست پیدا نکردند، این بار از این طریق بدنبال کسب آن است!؟

مالک رسیده بود به آن خیمه سیاه / تنها سه چهار گام نه این گام آخر است

اما صدای کیست که از دور می رسد/ گویا صدای ناله برگرد اشتر است

این ناله حزین و گرفته از آن کیست / من باورم نمی شود از حلق حیدر است

مالک رها کن آن سوی میدان و باز گرد/ این سوی پر ز معاویه های مکرر است

دیروز پاره پاره قرآن به نیزه بود / امروز سر حسین قرآن پرپر است

والسلام   

                                                    بنام خدا و برای خدا

در بخش چهارم جریان شناسی سیاسی ایران به دوره دوم احزاب اسلامی پرداخته می شود که در این دوره نقش فدائیان اسلام به رهبری شهید نواب صفوی از برجستگی خاصی برخودار است هر چند قبل از حرکت فدائیان اسلام در سالهای 1300 و در مجلس چهارم و پنجم نقش شهید مدرس دارای ویژگی ممتازی است همان شخصیت و مجتهد بزرگی که استراتژی معروفی را از خود به یادگار گذاشت، که فرمودند: « سیاست ما عین دیانت ماست و دیانت ما عین سیاست ما.»

در دوره فدائیان اسلام که به تازگی اختناق رضاخانی از فضای کشور ایران برچیده شده بود احزاب اسلامی در تشکلهای هیئتهای مذهبی فعالیت گسترده خود را آغاز کردند و در طرف مقابل هم، رژیم پهلوی تلاش زیادی را برای کمرنگ کردن فقه سیاسی اسلامی، و بدنبال رواج اندیشه های ضد شیعی جریانهای انحرافی و غربی بود.

در این مقطع تا آغاز دهه چهل جریانهای اسلامی بیشترین هزینه را در مبارزه با استبداد و جریانهای انحرافی پرداخت نمودند و تا اندازه ای هم به مقصود خود نائل آمدند، هرچند که دستاوردهای جریانات اسلامی ناب، با خیانتهای فرصت طلبان لیبرال، ملی گراها و گروههای چپ مصادره و از دست رفت و در این رابطه باید به تلاشهای خالصانه فدائیان اسلام بخصوص شهید نواب صفوی، که در جهت ملی شدن صنعت نفت و کوتاه شدن دست استعمار انگلیس از نفت کشور بود، را فراموش نکرد و اگر تفنگ و گلوله فدائیان اسلام به کمک آیت الله کاشانی و مصدق نیامده بود، پیروزی و ملی شدن نفت به این آسانی میسر نبود.

متأسفانه در این دوره که نخست وزیری دکتر مصدق با کمک آیت الله کاشانی و جریانات اسلامی به پیروزی رسیده بود، لیبرالهای درون دولت در یک اقدام هماهنگ به ترور شخصیت آیت الله کاشانی پرداخته و نواب صفوی را به زندان انداختند و بزرگترین خیانت را به جریان اسلامی روا داشتند و در همین مقطع کودتای 28 مرداد سال 1332 با هدایت آمریکا و انگلیس شکل گرفت و در نهایت به شهادت نواب صفوی و یارانش منجر گردید.

با ارتحال حضرت آیت الله العظمی بروجردی و فوت آیت الله کاشانی، مرجعیت سیاسی و فقهی متوجه حضرت امام خمینی گردید و رژیم پهلوی هم اقدامات گسترده ای را برای انتقال مرجعیت از ایران به نجف انجام داد، که نتیجه لازم را بدست نیاورد و عملا از آغازین سالهای دهه چهل، رهبری جریانات و گروههای دینی و مذهبی در دست امام خمینی (ه) قرار گرفت و تحولی عمده در شیوه مبارزه با رژیم پهلوی به وجود آمد و این حرکت امام خمینی به سرعت فراگیر شد و در 15 خرداد 42 به اوج خود رسید و در همین جا حرکت انقلاب با تفکر اسلامی آغاز شد و جریانات و گروههای اسلامی همچون هیئتهای مؤتلفه اسلامی، حزب ملل اسلامی، گروههای هفت گانه اسلامی، دارالتبلیغ، مؤسسه راه حق، و انجمنهای اسلامی دانشگاهها و مذهبیون همگی شیوه مبارزه و رهبری امام خمینی را پذیرفتند و بعد از بازگشت امام از تبعید 15 ساله به کشور، در نهایت در 22 بهمن 57 مبارزه بی امان امام و یاران با وفایش به ثمر نشست و انقلاب اسلامی به پیروزی رسید.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، جامعه روحانیت مبارز به عنوان اولین حلقه پیرامونی امام و مغز متفکر اداره کشور نقش بسزائی را ایفا کردند و مجاهدین انقلاب اسلامی یا همان گروههای هفتگانه، نقش بازوان اجرائی کشور را بعهده داشتند.

 جبهه ملی و نهضت آزادی که به لیبرالیسم گرایش دارند و میانه خوبی با مذهب ندارند بعد از پیروزی انقلاب، مدیریت اجرایی کشور را با نخست وزیری موقت مهندس بازرگان تا مقطع تصرف لانه جاسوسی آمریکا در دست گرفتند، و به مرور زمان عدم همراهی آنها با انقلاب و ارتباط پنهانی بعضی از عناصر دولت موقت با آمریکا و خیانتهای آنها به نظام نوپای اسلامی افشاء گردید و لذا مهندس بازرگان از نخست وزیری استعفاء دادند و این استعفاء سیاسی از سوی حضرت امام مورد پذیرش قرار گرفت و عملا جریان لیبرالیست و وابسته به بیگانه از صحنه مدیریت اجرائی کشور تا پایان جنگ حذف گردید.

برای پی بردن به اهداف پشت پرده و ارتباط و همراهی عناصر دولت موقت با آمریکا، بخشی از خاطرات جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا را از نظر می گذرانیم ، کارتر در یادداشت شخصی خود در مورخه 23 بهمن 57 یعنی دو روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی می نویسد: « گروه مهندس بازرگان خیلی به ما کمک کرده اند و پیغام فرستاده اند که می خواهند روابط خود را ادامه دهند.» کارتر در مورخه 24 بهمن 57 می نویسد: « گزارش امروز خیلی بهتر است، به نظر می رسد (امام) خمینی به قم مراجعت خواهد کرد و اجازه خواهد داد، بازرگان دولت را اداره کند، بیشتر وزیران او در غرب تحصیل کرده اند و یا وابستگی به کشورهای غربی دارند.»

مگر وزیران آقای بازرگان چه کسانی بودند که پس از گذشت تنها سه روز از پیروزی انقلاب اسلامی این چنین موجب رضایت و خشنودی رئیس جمهور آمریکا را فراهم کرده اند، لذا به معرفی بعضی از این افراد می پردازم.

الف- آقای عباس امیر انتظام ، بعد از تصرف لانه جاسوسی آمریکا و اسناد به دست آمده از داخل سفارت آمریکا، مشخص گردید که امیر انتظام جاسوس آمریکا می باشد، نامبرده سفیر ایران در اسکاندیناوی و نماینده ویژه بازرگان در مذاکره با آمریکا ، شوروی و اروپا بود و امیر انتظام طرح انحلال مجلس خبرگان را بدلیل تصویب اصل ولایت فقیه به بازرگان داد.

ب- کریم سنجابی از اعضاء جبهه ملی که وزیر خارجه گردید که بعد از خیانت ایشان به کشور، ابراهیم یزدی وزیر خارجه شد که بعدا وابستگی به آمریکا و نفاق او ظاهر گردید و در حال حاضر تابعیت آمریکا را دارد.

ج- احمد صدرحاج سید جوادی، وزیر کشور بود و ارتباط ویژ ه ایی با کاردار سفارت آمریکا داشت، پیشنهاد انحلال کمیته ها را برابر خواست آمریکائی ها مطرح نمود و گروهی از مجاهدین خلق (منافقین) را در وزارت کشور بکار گیری کرد.

د- سرلشکر احمد مدنی وزیر دفاع دولت موقت بود که پس از افشاء ارتباط او با آمریکا از کشور متواری شد،

ه- حسن نزیه ریاست شرکت ملی نفت را بعهده داشت و با افشاء ماهیت جاسوسی او، در پناهگاه سید کاظم شریعتمداری مخفی و سپس از کشور متواری و به خدمت آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا در آمد. و- ناصر مینا چی وزیر اطلاعات و جهانگردی که در خارج از کشور به سر می برد.

ز- محسن سازگارا، واحد اطلاعات و تحقیقات سپاه را با کمک دولت موقت بدست آورد، و بعد از آن هم در دولتهای مختلف مسئولیت های مهمی در کشور داشته و از فعالان مرکز استراتژیک ریاست جمهوری بوده و در پایان دولت خاتمی از کشور متواری و به آمریکا پناهنده شد، نامبرده کسی است که بعد از انفجار نخست وزیری و شهادت شهیدان رجائی و باهنر و جهت مقدمات فرار طراح انفجار یعنی مسعود کشمیری اقدام به جمع آوری مقداری خاکستر از محل انفجار نمود و به همرام یار دیرینه خود بهزاد نبوی تابوتی را برای کشمیری منافق تهیه و فردا به همراه تابوت شهیدان رجائی و باهنر بر روی دوش مردم تشیع کردند تا کشمیری بتواند از کشور متواری شود!

نکته ایی که در حال حاضر بسیار مهم است، وجود عناصری در دولت آقای روحانی است، که همان شرایط خاطرات آقای جیمی کارتر یعنی تحصیل کردگی در غرب و یک چیز دیگری بیشتر  از آنها دارند و آن ثروتهای بیش از 1000 میلیارد تومانی است. آیا نباید نگران بود!؟ 

پایان قسمت چهارم

  والسلام   

بنام خدا و برای خدا

در تاریخ قصه تلخ انجمن حجتیه می خوانیم که این جریان برای کسب مجوز از دربا شاهنشاهی وفعالیت علیه فتنه بهائیت (بابیت)، تعهدنامه ای را امضاء کرد که هیچگونه فعالیت سیاسی نداشته باشد و صرفا به مبارزه با بهائیت بپردازد و دستگاه امنیتی رژیم شاه، با بررسی بخشی از اعضاء انجمن حجتیه ، به مرور زمان آنها را وارد کارهای بزرگ اقتصادی نمود و عملا انجمن به مادی اندیشی گرفتار و از اهداف اولیه خود دور ماند و وضعیت اقتصادی و زندگی آنها شبیه زندگی قارونی طلحه و زبیر شده بود و در این مقطع زمانی انجمن کاملا تحت تأثیر ساواک قرار گرفته بود.

وقتی حضرت امام خمینی به خاطر جنایات شاه در کشتن مردم در سال 1357 از مردم می خواهد که نیمه شعبان از آذین بندی و چراغانی شهرها پرهیز نمایند، انجمن حجتیه در مخالفت با دستور امام با تمام توان به یاری رژیم شاه می شتابد و در تهران و بعضی از شهرهای کشور که از اهمیت ویژه ای برخوردار بود، اقدام به چراغانی و آذین بندی شهرها می نماید و در نهایت کار انجمن به جائی رسید، که تقیّه را برای حفظ جان و مال تفسیر می کردند، نه برای حفظ دین.

در این مقطع زمانی انجمن حجتیه حتی سیاست گذاری درونی خود را هم به ساواک واگذاشته بود و ساواک هم بصورتهای مختلف از راهنمائی آنها مضایقه نمی کرد و به آنها یاد می داد، که همه قدرت در دست دشمن است و شما هم قدرت مقابله ندارید، پس کاری نکنید که شاه همچون پدرش مانع اجتماعات دینی و حتی عزاداری شما بشود و اعضاء انجمن که به قدرت زر و زور و تزویر وابسته شده بودند و بخاطر خوی کاخ نشینی یارای مبارزه را نداشتند، بدون دریافت کوچکترین امتیازی، تسلیم خواسته ها و سیاستهای دشمن شده بودند و این بخش کوچکی از داستان تاریخی غم انگیز انجمن حجتیه ای بود که می خواست ریشه ی بهائیت را بخشکاند!

در حال حاضر که مذاکرات هسته ای ایران با 5+1 در جریان است، شاید به جرأت بتوان ادعا کرد، که وضعیت تعدادی از تیم مذاکره کننده هسته ای ایرانی شبیه اعضاء انجمن حجتیه در مقابل ساواک است، که در اینجا جای ساواک، آمریکا قرار گفته و جای افرد انجمن حجتیه، بعضی از اعضاء تیم مذاکره کننده هسته ای! چرا که سابقه برخی از این افراد به باند نیویورکی وزارتخارجه ایران در سالهای گذشته برمی گردد.

باند نیورکی وزارت خارجه در سال 1366 که نماینده ایران در سازمان ملل محمد جعفر محلاتی بوده - که بعدا به آمریکا پناهنده شد - و محمد جواد ظریف هم در آن مقطع در دفتر نمایندگی ایران خدمت می کرده است، در حین مذاکرات قطعنامه 598 باند نیویورکی کوشیدند تا با غفلت وزات خارجه، اجماعی جهانی علیه ایران و با هدف حفظ صدام به وجود آورند، در این رابطه یکی از دیپلماتهای کشورمان می گوید؛ در آن مقطع که متوجه این موضوع شدم، بصورت پی در پی برای تهران تلکس می زدم تا بلکه کوچکترین تحرکی در این رابطه صورت گیرد، اما مسئولین وقت، حاضر به شنیدن مطالب به هیچ وجه نشدند و حتی به دکتر ولایتی وزیر خارجه وقت آنقدر از داخل برای تصویب قطعنامه598  فشار وارد می کنند، که ایشان صریحا می گوید « من وثوق الدله نیستم » وثوق الدوله کسی بود که قرارداد ننگین 1919 را که ایران تحت الحمایه انگلیس می شد را امضاء کرده بود. و با مطالعه کتاب راز قطعنامه درمی یابیم که فشارها به وزیر خارجه از ناحیه هاشمی رفسنجانی و تیم همراه او و بدون اطلاع امام بوده است که در خاطرات ایشان موجود است.

لذا باند نیورکی وزارت خارجه، که برخی از آنان قبلا در تیم مذاکره کننده هسته ای آقای روحانی در سال 1382 قرار داشته اند - مثل سیروس ناصری و سید حسین موسویان جاسوس - امروزهم در این رابطه به شدت فعال می باشند و آیا آن جماعتی که در سالهای جنگ، بدون نظر امام و با همکاری باند نیویورکی وزارت خارجه اجماع جهانی را، برای عدم پیروزی ایران در جنگ شکل دادند، امروز با صداقت به مقام معظم رهبری، مجلس و ملت گزارش می دهند!؟ و یا قصه ای مثل سال 66 را رقم خواهند زد!؟  

آقای محمد جواد ظریف، سیروس ناصری و سید حسین موسویان که همگی در آمریکا تحصیل وپرورش یافته اند، تا کنون خدمتی به کشور نداشته اند و بلعکس سؤ استفاده مالی و خیانتهای سیروس ناصری و جاسوسی موسویان به اثبات رسیده و محمد جعفر محلاتی هم به آمریکا پناهنده شده است و شما پیدا کنید پرتقال فروش را !!!

و حالا قصه پر غصه مذاکرات هسته ای ایران با 5+1 و دادن امتیازهای فراوان به طرف غربی چقدر شبیه ارتباط انجمن حجتیه با ساواک می باشد!

والسلام

                                          بنام خدا و برای خدا

 پس از برگزاری جشن همسر رئیس جمهور به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) در کاخ مجلل سعدآباد و جلوه گری بانوان سلطنت طلب مسئولین اجرائی کشور در کاخ و اجراء رقص و دیگر   برنامه های که وهن نظام جمهوری اسلامی بود، این بار جلوه ای دیگر از سلطنت طلبی را در مشاور رئیس جمهور آقای یونسی که به کنیسه یهودیان شیراز رفته بود، دیدیم که گفتند: « اگر من آخوند و آن خاخام بگذاریم، همه مردم خوب با هم زندگی می کنند » و در ادامه حرفهای سلطنت طلبانه خود گفت: « عده ای خیال می کردند، نماد شیر و خورشید در میان پرچم ایران یک نماد سلطنتی است، اما اینگونه نیست. شیر نماد حضرت علی(ع) و خورشید نماد حضرت محمد(ص) است و تنها تاجش مربوط به شاه بود. اگر به من باشد هلال احمر را تغییر می دهم و شیر و خورشید را جایگزین آن می کنم.»

در جواب حرفهای یونسی که دستی درفتنه سال 88 داشت، باید گفت؛ الف - شما سالهاست که مزاحم زندگی آرام مردم هستید، چون شما مدتهاست از زندگی طلبگی خود دوری کرده ای و با خُلق و خوی سلطنت طلبی زندگی می کنی، پس حرف شما به خودتان وارد است و سریعا از مسئولیت واگذار شده از سوی رئیس جمهور، کناره گیری نما و مزاحمتتان را از زندگی مردم کم کنید.ب – امام خمینی در جواب امثال شما، که منافق گونه با زندگی مردم و انقلاب اسلامی و امام خمینی همراه شدید، در 10 اسفند سال 1357 فرمودند: « ازهمه این وزاتخانه ها، از همه ادارات باید این شیر و خورشید منحوس قطع بشود عَلَم اسلام باید باشد، آثار طاغوت باید برود.»

آقای یونسی اگر آن روز نفاق نداشت، باید حرفهای خود را که در کنیسه یهودیان در سال 93 گفته در مقابل امام در سال 57 می گفت! اما ایشان، آن زمان جرأت این حرفها را نداشت و در پیش یهودیان خود را شیر فرض کرده است – آنهم از نوع شیر خشک- و شاید هم، با دادن این پیامها(سیگنالها) به یهودیان و سلطنت طلبان، قصد دارد، رأی آنها را برای انتخابات مجلس شوای اسلامی آینده در سبد دولت اعتدال بریزد و شاید هم از ترس می خواهد در رژیم آینده خیالی سلطنت طلبان، خود را موافق آنها معرفی کند تا گردنش برای زندگی اومانیستی سالم بماند.

به هر حال برگرازی جشن در کاخ سعدآباد توسط همسر رئیس جمهور و گفته های آقای یونسی در توجیه شیر و خورشید، دارای پیامهای خاص، برای دشمنان ایران و مخالفین نظام اسلامی در داخل و خارج کشور دارد، که در چند فرض فوق الذکر قابل ارزیابی است.

آقای یونسی و امثالهم بدانند؛ رقـص قـدرت زمینـه سـاز زوال شوکت دولت اعــتــدال خواهد بود، پس برای آمریکائی که از آن می ترسید، خوش رقصی هم باید حدی داشته باشد!!!

سر فراز باشی میهن ما در پناه اسلام ناب محمدی(ص)   

                                                                                                    والسلام   

                                                     بسم الله الرحمن الرحیم            

 در قسمت سوم جریان شناسی به چگونگی شکل گیری جریان اسلامی و ورود آن به کشور ایران و فعالیت جریان تشیع پرداخته می شود.

 جر یان اسلامی : جریانی است که از نظر ایدئولوژیک ریشه در اسلام ناب محمدی (ص) یعنی  تشیع انقلاب دارد که پس از ورودبه ایران روح تشنه اقشار مختلف جامعه را سیراب نمود

بعد از رحلت پیامبر (ص) اختلاف جریان شیعه و اهل سنت به وجود آمد .

 دیدگاه اهل سنت پس از رحلت رسول مکرم اسلام (ص) در خصوص حاکمیت :

1- دیدگاهی که تلاش می کند بین نبوت و خلافت فاصله اندازد و دین را از سیاست جدا کند و به بهانه خواست مردم وصیت پیامبر را کنار می گذارد و حتی معتقد است که سیاست چهره اولاد پیامبر (ص) را مخدوش می کند و همان بهتر که معاویه در رأس حکومت باشد، نه امیرالمومنین (ع) و امام حسن (ع) ، تا بلکه احترام دین و سبط پیامبر حفظ شود .

 2.  جریانی که هر حاکمی را اوالامر معرفی می کند و هرچه در تاریخ رخ داده باشد آن را توجیه می کند و با هرگونه اعتراض به حکومت مخالف است .

 3. دیدگاه خوارج که کوچکترین مطلبی را که خطای حکومت بداند ، تحمل نمی کند و به مخالفت برمی خیزد حتی اگر در وسط میدان جنگ با دشمن باشد .

تفکر شیعه اینگونه نیست بلکه می خواهد بین سه حقیقت جمع نماید که اقامه حکومت یک ضرورت دینی است که اولاً اگر امامت و تداوم نقش رهبری دینی در جامعه ضرورت دارد ، حکومت دینی هم ضرورت دارد .

ثانیاً اگر حکومت در جامعه دینی دچار انحراف شد، سرنگونی آن را به هر قیمتی دنبال نمی کند بلکه اگر لازم باشد ، استخوان در گلو و خار در چشم تحمل می کند و به خاطر حفظ نظام نوپای اسلامی در برابر بیگانگان از حق مسلم خود صرف نظر می کند و شیعه می خواهد در این مسیر به حقیقت برسد .

حقیقت شیرین است اما برای کسی که ذائقه سالمی داشته باشد وگرنه بر ما تلخ کامان تلخ است و یک چشمه از آن حقیقت درک پیوند عمیق دیانت و سیاست است که حضرت فاطمه زهرا (س) برای آن تلاش وافری نمودند .

حضرت فاطمه (س) به ما می آموزد که پس از یافتن امام و شاخص حقیقت چگونه علیه کسانی که می خواهند جامعه را از مسیر اسلام ناب محمدی (ص) خارج سازند ، فریاد بزنی و در عین حال برای حفظ نظام نوپای اسلامی سکوت کنی تا فریادت را دشمن خارجی نشنود .

آیا احزاب درون کشور ما نگاهشان به سیاست و حکومت اینگونه است! و تفکر حضرت فاطمه زهرا(س) را در چارچوب حزب خود دنبال می کنند!، و یا بدنبال کسب قدرت و حفظ قدرت و کنترل قدرت حتی اگر بر اساس نظر آقای نیکلا ماکیاول باشد، که هدف وسیله را توجیه می کند. 

جریان اسلامی: استمرار جریان امامت شیعی است که رهبری آن پس از رحلت حضرت رسول (ص) با امامان معصوم بوده است و در زمان غیبت امام عصر (عج) با فقهای بزرگ شیعی همچون شیخ مفید 413 هـ - سید مرتضی انصاری 436 هـ - شیخ طوسی 460 هـ - ابن ادریس 598 هـ - و علمای شیعی در دوران صفویه که اوج موفقیت جریان اسلامی در آن مقطع (907 -1501) با رسمی شدن تشیع برخوردار بود .

در دوره ناصرالدین شاه قاجار علمایی همچون شیخ مرتضی انصاری دزفولی ( از موقعیت خود چندان استفاده نکرد ) ، میرزایی بزرگ شیرازی ( نهضت تنباکو 1269 تا 1271 ) و در دوران مظفرالدین شاه جریان اسلامی به رهبری آخوند خراسانی ، سید محمد طباطبایی ، سید عبدالله بهبهانی ، شیخ فضل الله نوری و میرزای نایینی بود که انقلاب مشروطیت به پیروزی رسید ، صدور فرمان مشروطیت 12/5/1285 به دستور مظفرالدین شاه بود که موجب شد تحصن علما در حرم حضرت معصومه (س) به پایان برسد و انتخابات مجلس برگزار شد و اولین مجلس ایران در مهرماه 1285 تاسیس و در دی ماه 1285 قانون اساسی را تصویب کردند و مظفرالدین شاه آن را امضاء و پس از چند روز فوت کرد و محمدعلی شاه به پادشاهی رسید .

قانون اساسی تصویب شده در آن دوران بر اساس قوانین فرانسه و بلژیک بود و در آن مسایل اسلامی نادیده گرفته شد، و لذا آیت الله شیخ فضل الله نوری در اعتراض به انحراف پدید آمده در نهضت عدالت خانه به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی به شهر ری هجرت و در آنجا اقدام به تحصن نمود و مسئله " مشروطه مشروعه "را مطرح نمود که با پیگیری های شیخ فضل الله نوری در مهرماه سال 1286 مقرر شد 5 نفر از علما بر مصوبات مجلس شورای ملی نظارت کنند.(شورای نگهبان)

با توجه به وابسته بودن محمد علی شاه به روسیه و مخالفت روسیه با مشروطه انگلیسی ، لیاخوف روسی فرمانده نیروهای روس در ایران در تاریخ دوم تیرماه سال 1287 مجلس شورای ملی را به توپ بست و عده ای کشته شدند و بدین ترتیب مجلس تعطیل و مشروطه به پایان رسید .

حدود یک سال بعد ، مشروطه خواهان از شهرهای رشت ، تبریز ، اصفهان و دیگر شهرها به سمت تهران حرکت کردند و در تیرماه 1288 تهران را فتح کردند . محد علی شاه به سفارت روسیه پناهنده شد و افرادی همچون سردار بهادر ، وثوق الدوله ، حسین قلی خان نواب ، یپرم خان ارمنی و تقی زاده به خاطر مخالفت شیخ فضل الله نوری با مشروطه انگلیسی، او را به اعدام محکوم کردند و در زاد روز مولای متقیان امیرالمؤمنین(ع) در سیزدهم رجب المرجب شیخ فضل الله را به شهادت رساندند و افراد مبارز دیگر مثل ستارخان و باقرخان را منزوی نمودند .

علل شکست نهضت عدالت خانه ( مشروطه ):

     1.   توطئه و فریب کاری انگلی

      2.  اختلاف بین رهبران روحانی نهضت

      3.  نفوذ فرصت طلبان منورالفکر (تاریک فکر) و فراماسونری وابسته به انگلیس

      4.  عدم تجربه و بصیرت مردم

      5.  توطئه روسیه

 پایان قسمت سوم

                                        بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به توضیحاتی که در قسمت اول جریان شناسی مطرح نمودم، کاربران عزیز می توانند قسمت دوم "جریان شناسی" را مطالعه و از نظراتشان « وزنه سیاسی » را بهره مند فرمایند.    

خطر تعدد احزاب در کشورهای جهان سوم :

1.      گسترش سیاست بازی

2.      تهدید امنیت ملی

3.      تضعیف اقتصادی

4.      تضعیف نظامی

5.      پوششی برای اعمال سیاست های ابرقدرت ها

زمینه های فکری پیدایش احزاب و تشکل های سیاسی در ایران :

1.      تحصیل کردگان غرب

2.      هیئت های تبلیغی

3.      دیپلمات ها

4.      مستشاران، جهانگردان، خبرنگاران، ورزشکاران ، هنرمندان و بازرگانان

روش های انتقال افکار بیگانگان:

1.      تغییر اصطلاحات

2.      تحریف مذهب

3.      تحریف شخصیت ها

4.      تحریف تاریخ

5.      هنر

6.      برنامه های آموزشی

انواع افکار وارداتی :

1.      ناسیونالیسم یا ملی گرایی : مکتبی که بعد از انقلاب فرانسه رواج پیدا کرد . ملی گراها با اسلام هم مشکل داشتند .

2.      لیبرالیسم : آزادی خواهی – فردگرایی- انسان محوری – اقتصاد بازار – اعتقاد آزاد – دموکراسی – آزادی احزاب .

3.      سوسیالیسم

علل عدم موفقیت احزاب در ایران :

1.      فقدان درک صحیح احزاب از اوضاع سیاسی کشور

2.      سوء استفاده سران احزاب از موقعیت خود

3.      کشف وابستگی های احزاب سیاسی به قدرت های خارجی

هرحزب چهار فکر و رکن را در برمی گیرد :

1.      حزب باید دارای سازمان های مرکزی و رهبری کننده و پایدار باشد .

   2.      حزب باید دارای سازمان های محلی پایدار باشد و با سازمان های مرکزی حزب ارتباط دائمی داشته باشد .

3.      رهبران مرکزی و محلی حزب باید مصمم باشند که قدرت سیاسی را در کشور ، خواه به تنهایی و خواه به کمک حزب های دیگر به دست گیرند و آن را رهبری کنند .

4.      باید از پشتیبانی مردم برخوردار باشد .

نمودار احزاب سیاسی

الف – احزاب بر اساس اهداف:

1.      احزاب انتخاباتی : برای بدست آوردن حداکثر کرسی های مجلس

2.            احزاب ملت سازی : در پی احساس هویت مشترک و سرکوبی اختلافات قبیله ای معمولاً در کشورهای تازه استقلال یافته

     3.           احزاب مردمی : از طریق تشویق مردم و قدرت انحصاری که در دست دارند و در پی اهداف رهبری رژیم سیاسی می باشند .

ب – احزاب بر اساس ساده بودن :

1.      احزاب شخصی : ناپایدار و مقطعی که وابسته به شخص هستند .

2.      احزاب فصلی : موسمی و بیشتر زمان انتخاباتها شکل می گیرند .

3.      احزاب مسلکی : مرام و مسلکی از اتحاد افرادی که دارای جهتهای فکری نزدیک می باشند .    

ج- بر اساس ساختار :

1-      حزاب توده ای : عضویت در آنها فعال پویا است و پایداری احزاب وابسته به اعضاء و فعالیت آنهاست .

2-      احزاب کادر : عضویت اعضاء اختیاری نیست، بلکه توسط هیاتی گزینش و عضویت آنها تایید می شود و به مشارکت توده ها در فرایند تصمیم گیری سیاسی می پردازد.

محاسن و معایب حزب:

محاسن : 1- حزب وظیفه سازمان دهنده دارد 2- حزب مکتب اخلاقی و آموزش است 3- حزب وظیفه انضباط دهنده دارد 4- حزب دارای ارزش نهادی است

معایب : 1-حزب مزاحم آزادی فردی است 2- وجود حزب برای وحدت ملی زیان بار است 3- حزب به ناروا به همه مسائل، رنگ سیاسی می دهد 4- حزب دشمن دموکراسی است .

                                                                              پایان قسمت دوم